Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Pangentleman?!–zawołałaześmiechem.
Gniewzaświeciłwjegooczach.Zmarszczyłbrwiiszarpiąckonia,
przeszyłjąoczyma.Aletrwałotochwilkę.Odparłzironią:
–Wtakimraziemożemysobiepokoleżeńskupodaćręce,gdyż
ipaninieuprzejma.
–Panieordynacie,czypanuwolnimniedziśodswego
towarzystwa?
–Otak,pani:wSłodkowcach.
–Boże!Zacomiękarzesz!–szeptaładosiebie.
Ordynatwybuchnąłśmiechem.
–Zczegosiępanśmieje?Czyzeswejniedelikatności?
–Onie,pani!Alepierwszyrazwidzęmłodąpannę,którąwidocznie
przerażam.JakmiBógmiły,taktodlamnienowyobjaw.
–Pierwszyrazjestpantakniegrzecznydlamłodejpanny.Zawiele
pansobiepozwala.
–Eee!Pozwalałemsobieczęstowięcej,alewżadnejnie
wzbudzałemtakpanicznegostrachujakwpani.
–Jasiępanaboję?Pysznypanjest!Japana…
–Niecierpię–dokończył.
–Tak!
–Dziękuję!Przynajmniejszczerze!Niktnaspowiedziwiększej
prawdyniepowiedział.Paniutopiłabymniewłyżcewody.Kto
bypomyślał,żewtakdelikatnymstworzeniutylesiedzizłości.Skandal!
Panimnieniecierpi…Ha!Cóżrobić!Możemysiępomordowaćwtym
lesie,wolęodjechaćsamotnie.Gdybymipaniwydrapałaoczy,
copowiedziałbynatocałyświatkobiecy?Zabrakłobykrepyżałobnej
wsklepach,liczbasamobójczyńwzrosłabyzastraszająco,apanią
skazałybymojewielbicielkinagilotynę.
Wskoczyłnakoniaiwznoszącdogóryczapkę,zawołał:
–Dowidzenia!Umykam!
Zawróciłdodrogi,uderzyłkoniaostrogamiipocwałował,roznosząc
głośnytętentpolesie.Stefciaodetchnęła.
–Nareszcie!…Pojechał…Obrzydłycynik!Obraziłamgo…Tym
lepiej,niebędziemidokuczał.
Spieszniepodążyławstronępałacu.Waldemarzrywałkonia
munsztukiem,smagałszpicrózgąiprzezzaciśniętewargiwyrzucał
słowaostre:
–Romantyczka…przybierapozykrólewny.Poczekaj!Zdejmę
jatwojąkoronę!…Wolędiabliceniżmniszki,aleniemogęścierpieć,
gdydiablicapozujenawestalkę.
