Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
sięgotamniespodziewa,niktniewie,żeprzyjedzie;
coteżonapowie,gdygoujrzy?O,otojużichaty
„pidsusidków”poukrywanewmłodychsadach
wiśniowych;dalejwieśrozrzuconadworzyszczowych,
ajeszczedalejwidniejeiżurawstudzienny
nadworskimmajdanie.Namiestnikwspiąłkonia
ikopnąłsięcwałem,azanimpocztowi;lecielitakprzez
wieśzbrzękiemigwarem.Tuiowdziechłopwypadł
zchaty,popatrzył,przeżegnałsię:czorty,nieczorty?
Tatary,nieTatary?Błototakpryskaspodkopyt,żeinie
poznasz,ktoleci.Aonitymczasemdolecielidomajdanu
istanęliprzedbramązawartą.
–Hejtam!ktożyw,otwieraj!
Gwar,stukanieiujadaniepsówwywołałyludzi
zedworu.Przypadlitedydobramywystraszeni,myśląc,
żechybanajazd.
–Ktojedzie?
–Otwieraj!
–Kniaziówniemawdomu.
–Otwierajże,pogańskisynu!Myodksięcia
zŁubniów.
CzeladźpoznałwreszcieSkrzetuskiego.
–A,towaszamiłość!Zaraz,zaraz!
Otworzonobramę,awtemisamakniahiniwyszła
przedsieńiprzykrywszyoczyręką,patrzyła
naprzybyłych.
Skrzetuskizeskoczyłzkoniaizbliżywszysiędoniej
rzekł:
–Jejmośćniepoznajeszmnie?
–Ach!towaszmość,panienamiestniku.Rozumiałam,
żenapadtatarski.Kłaniamsięiproszędokomnat.
–Dziwiszsięzapewnewaćpani–rzekłSkrzetuski,
gdyweszlijużdośrodka–widzącmniewRozłogach,
aprzeciemsłowaniezłamał,gdyżtosamksiążę
doCzehrynaidalejmnieposyła.Kazałmiprzytym
wRozłogachsięzatrzymaćiowaszezdrowiezapytać.
–Wdzięcznamjegoksiążęcejmościjakołaskawemu
panuidobrodziejowi.PrędkożnasmyślizRozłogów
rugować?
