Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Niemyślionotymwcale,gdyżniewie,żetrzeba
wasrugować,ajacompowiedział,tobędzie.
ZostanieciewRozłogach;mamjaswegochlebadosyć.
Usłyszawszytokniahinizarazrozpogodziłasię
irzekła:
–Siadajżewaszmośćibądźsobierad,jakom
jacirada.
–Akniaziównazdrowa?gdziejest?
–Wiemcija,żeśniedomnieprzyjechał,mój
kawalerze.Zdrowaona,zdrowa;jeszczedziewka
odtychamorówpotłuściała.Alewrazcijejzawołam,
aisamasiętrochęogarnę,bomiwstydtakgości
przyjmować.
Jakożkniahinimiałanasobiesuknięzespłowiałego
cycu,kożuchnawierzchuijałowiczebutynanogach.
WtejchwilijednakHelena,choćiniewołana,
wbiegładokomnaty,bosięodTataraCzechły
dowiedziała,ktoprzyjechał.Wbiegłszyzdyszana
ikraśnajakwiśnia,tchuprawiezłapaćniemogła
itylkooczyśmiałysięjejszczęściemiweselem.
Skrzetuskiskoczyłjejręcecałować,agdykniahini
dyskretniewyszła,całowałiusta,bobyłczłowiek
porywczy.Onateżniebroniłasiębardzo,czując,
żeniemocopanowałajązezbytkuszczęściairadości.
–Ajasięwaćpananiespodziewałam–szeptała
mrużącsweśliczneoczy–alejużtakniecałuj,bonie
przystoi.
–Jakniemamcałować–odpowiedziałrycerz–gdy
mimiódnietaksłodki,jakoustatwoje?Myślałemteż,
żejużmiuschnąćprzyjdziebezciebie,ażmniesam
książętuwyprawił.
–Toksiążęwie?
–Powiedziałemmuwszystko.Aonjeszczeradbył,
nakniaziaWasylawspomniawszy.Ej,chybaś
tymicozadała,dziewczyno,żejużiświatazatobąnie
widzę!
–Łaskatobożatakiezaślepienietwoje.
–Apamiętaszjenotenomen,któryraróguczynił,
gdynamręcekusobieciągnął.Znaćbyłojuż
