Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Słońcezeszło!Czyjużnamyśliliściesię?
–Już–odparłWernerizwróciwszysiękużołnierzom
machnąłobnażonąszpadą.
–Feuer!–skomenderowałspokojnym,flegmatycznym
głosem.
Huknęło!Pluskciałwpadającychdowody,okrzyki
wściekłościigorączkowastrzelaninaodpowiadały
nagłosniemieckichmuszkietów.Armatyzatoczone
nabrzegozwałysiębasemipoczęłyziaćkule
naniemieckiebajdaki.Dymyprzesłoniłyłachęzupełnie
–itylkowśródkrzyków,huku,poświstustrzał
tatarskich,grzechotania„piszczeli”isamopałów
regularnesalwymuszkietówzwiastowały,żeNiemcy
broniąsięciągle.
Ozachodziesłońcabitwawrzałajeszcze,alezdawała
sięsłabnąć.Chmielnickiwtowarzystwie
Krzeczowskiego,Tuhaj-bejaikilkunastuatamanów
przyjechałnasambrzegrekognoskowaćwalkę.
Rozdętejegonozdrzawciągałydymzprochu,auszy
napawałysięzlubościąwrzaskiemtonących
imordowanychNiemców.Wszyscytrzejwodzowie
patrzylinarzeźjakbynawidowisko,którezarazem
stanowiłopomyślnądlanichwróżbę.
Walkaustawała.Wystrzałyumilkły,anatomiastcoraz
głośniejszeokrzykikozackiegotryumfubiłyoniebo.
–Tuhaj-beju!–rzekłChmielnicki–todzień
pierwszegozwycięstwa.
–Jasyruniema!–odburknąłmurza–niechcętakich
zwycięstw!
–WeźmieszgonaUkrainie.CałyStambułiGalatę
napełniszswymijeńcami!
–Wezmęchoćciebie,jakniebędziekogo!
TorzekłszydzikiTuhajroześmiałsięzłowrogo,
pochwilizaśdodał:
–Jednakżechętniebyłbymwziąłtych„franków”.
Tymczasembitwaustałazupełnie.Tuhaj-bejzawrócił
koniakuobozowi,azanimiinni.
–No!teraznaŻółteWody!–zawołałChmielnicki.
