Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
matkę,śpieszylinajejspotkanieprowadzączsobąwóz
zaprzężonywczterykonie.
–Czytowysynkowie?–wołałastarakniahini.
Jeźdźcyprzybliżylisiędowozów.
–My,matko!
–Bywajcie!Dziękitymotoichmościomniepotrzebuję
jużpomocy.Tomoisynkowie,którychpolecamłasce
mościpanów:Symeon,Jur,AndrzejiMikołaj–atokto
piąty?–rzekłaprzypatrującsiępilnie–hej!jeślistare
oczywidząpociemku,toBohun–co?
Kniaziównacofnęłasięnaglewgłąbkolaski.
–Czołemwam,kniahini,iwam,kniaziównoHeleno!
–rzekłpiątyjeździec.
–Bohun!–mówiłastara.–Odpułkuprzybyłeś,
sokole?Azteorbanem?Witajże,witaj!Hej,synkowie!
ProsiłamjużichmościówpanównanoclegdoRozłogów,
aterazwyimsiępokłońcie!Gośćwdom,Bógwdom!
Bądźcieżichmościowienanaszdomłaskawi.
Bułyhowieuchyliliczapek.
–Prosimypokorniewaszmościówwniskieprogi.
–Jużmiteżobiecaliijegowysokośćpanposeł,iimć
pannamiestnik.Zacnychkawalerówbędziemy
przyjmowali,tylkożeprzywykłymdospecjałów
nadworach,niewiem,czylibędziesmakowałanasza
ubogapasza.
–Nażołnierskimmychlebie,nienadworskim
chowani–rzekłpanSkrzetuski.
ApanRozwanUrsudodał:
–Próbowałemjajużgościnnegochleba
wszlacheckichdomachiwiem,żeidworskimunie
wyrówna.
Wozyruszyłynaprzód,astarakniahinimówiładalej:
–Dawnoto,dawnojużminęłylepszedlanasczasy.
NaWołyniuinaLitwiesąjeszczeKurcewicze,którzy
pocztytrzymająiwcalepopańskużyją,ale
cibiedniejszychkrewnychznaćniechcą,zaconiech
ichBógskarze.Unasprawiekozaczabieda,którąnam
waszmościowiemusiciewybaczyćiszczerymsercem
przyjąćto,coszczerzeofiarujemy.Jaipięciusynów
