Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
20
Niepełnosprawnośćwzrokuwkontekścierozwojuwbiegużycia
nosobyzniepełnosprawnościąwzroku”wodniesieniudopopulacjiosóbniewido-
mychisłabowidzącychwmiejscerzeczownikowychokreśleń,takichjaknniepeł-
nosprawniwzrokowo”
,nniewidomi”
,nsłabowidzący”
,któreprowadządoodbioru
społecznegoosobygłównieprzezpryzmatzaburzeńwzrokowych.
Spójnysystemklasyfikacjiniepełnosprawnościwzrokuwprowadzającyjednolitą
terminologięidefinicjeniezostałjeszczeopracowany(Walthes,2007),coznacząco
utrudniaocenęliczebnościosóbniewidomychisłabowidzącychwposzczególnych
krajachorazdokonywanieporównańrezultatówanalizbadawczychdotyczących
funkcjonowaniatejgrupy.Aktualnieświatowapopulacjaosóbzniepełnosprawno-
ściąwzrokuliczyszacunkowo285milionów,przyczymsystematyczniezwiększasię
liczebnośćgrupy,wktórejnabyciedysfunkcjiwystąpiłopo60.rokużycia.Naprzy-
kładwWielkiejBrytaniiliczbaosób,uktórychniewidzenielubsłabowzrocznośćpo-
ważnieoddziałująnacodziennefunkcjonowanie,wynosiblisko2miliony,ado2050
rokuprzewidujesięjejpodwojeniezwiązanezezmianamidemograficznymiistarze-
niemsięspołeczeństwa(Phoenix,GrifniSmith,2015).Oceniasię,żezdecydowaną
większośćosóbzniepełnosprawnościąwzrokustanowiąseniorzy,agłównąprzyczy-
nąichproblemówokulistycznychjestzwyrodnienieplamkiżółtejizaćma(McLe-
ish,2007).Krajowebadaniaprzeprowadzonewgrupieponad700osóbwprzedziale
wiekowym55-59latorazponad4600osóbwwieku65latiwięcejpotwierdziły,że
częstośćistopieńuszkodzeniawzrokurosnąwrazzwiekiem.Najczęstszymipowoda-
miwystępowanianiepełnosprawnościwzrokuwtejgrupiebyłytakieschorzeniajak:
zaćma,jaskra,zwyrodnienieplamkiżółtej(Klimekiin.,2012).
Daneszacunkowedotyczącedzieciwskazują,żewskaliświatoweju19milionów
występujesłabowzroczność,u1,4milionazaśniewidzenie.Populacjatawykazuje
znacznezróżnicowaniewzakresiemożliwościipotrzebrozwojowych,zarównopo-
międzypaństwami,jakiwobrębiekażdegoznich,cowynikaprzedewszystkimzwie-
lościzaburzeń,któremogąpowodowaćniepełnosprawnośćwzroku(SoleboiRahi,
2014).Wskaźnikproblemówwzrokowychudzieciwkrajachzamożnychwynosiokoło
1-2przypadkina1000,przyczymjedynieuokoło1dzieckana10000dyfunkcjawzro-
kumacharakterciężkilubdochodzidoniewidzenia.Natomiastwkrajachrozwijają-
cychsięoceniasię,żewielkościtesądziesięciokrotniewyższe(1przypadekna1000).
Wzależnościodwiekuilokalizacjigeograficznejposzczególneschorzeniaiuszkodze-
niaukładuwzrokowegowystępujązróżnączęstotliwością.Udzieciwkrajachrozwija-
jącychsięnajczęściejspotykasięchorobywywołaneniedoboremwitaminyA,blizno-
wacenierogówki,jaglicę,chorobygenetyczneorazślepotęrzecznąwywołanąprzez
pasożytazamieszkującegozanieczyszczoneciekiwodne(Roodhoof,2002).Większo-
ściwymienionychschorzeńmożnazapobiegaćpoprzezodpowiedniądietę,higienę
iopiekęmedyczną.Zauważasiętakżeróżnicewetiologiidysfunkcjiwzrokuwobrębie
danegokraju(środowiskowiejskievs.miejskie),odzwierciedlającerozkładczynni-
kówwarunkującychokreśloneschorzeniaorazdostępnośćzasobówpozwalającychna
wdrożeniedziałańzapobiegawczych(SoleboiRahi,2014;Solebo,TeohiRahi,2017).
