Treść książki

Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
2.4.Podsumowanie
Wniniejszymrozdzialeprzedstawionowybranemetodydiagnozy
młodzieżywkontekścieklinicznym.Pominiętoczęśćaktualniedo-
stępnychirekomendowanychmetodużywanychwwarunkachpo-
radnianych,wtymnarzędziadodiagnozyspecyfikitrudnościszkol-
nych.Niekoncentrowanosięrównieżnametodachbadaniawięzi
irelacjirodzinnych,którychstosowaniewwieluprzypadkachwydaje
siębardzoistotnewuzyskaniupełnegoobrazusytuacjinastolatka.
Klinicznepotrzebydiagnostycznezwiązanezweryfikacjąhipotez
dotyczącychtejspecyficznejgrupywiekowejpozostająniezaspokojo-
newwieluaspektach.Brakujejeszczemetodsłużącychpogłębieniu
diagnozyneuropsychologicznejmłodzieżyorazznormalizowanych
narzędzipozwalającychnarzetelnąocenęniektórychwskaźników
psychopatologii,np.zaburzeńmyśleniauosóbzpoczątkiemprocesu
psychotycznego.
Mimotoniesposóbniedostrzeccorazwiększejdostępności
nowychnarzędzibadawczychnarynkuorazzwiększaniawymagań
dotyczącychkompetencjidiagnostówwzakresieichużywania.Moż-
liwośćstosowanianiektórychtestówpsychologicznychwPolscewy-
magacorazczęściejdodatkowegoszkoleniaklinicystów.Pociągato
zasobąkoniecznośćinwestowaniawposzerzanieumiejętnościpsy-
chologów,zczympowolizaczynająsięmierzyćprofesjonaliścioraz
placówkizatrudniającediagnostów.
Diagnozowaniepsychologicznemłodzieżywymaganietylkosze-
rokiejwiedzyklinicznej,lecztakżepokory-częstopogodzeniasię
ztym,żeniektóreinformacjepozostanąniejednoznacznei/lubbędą
wymagałyponownejlubwręczwielokrotnejweryfikacjiwadekwat-
nymodstępieczasowym.Niemniejtotakżefascynującapodróż,która
niepozwalanazatrzymaniesięwjednymmiejscu.Klinicysta,który
zdecydujesięwniąwybrać,powiniencharakteryzowaćsiędużąela-
stycznością,tolerancjąnazmianywewłasnymmyśleniudiagnostycz-
nymiotwartościąnanowąwiedzę.
48
ZabUrZeniapsYchicZneUDZieciimłoDZieżY