Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Rozdziałpiąty
Domjesttakpiękny,żepatrzenienaniegoażboli.
Wciążtoczuję.Fależaluiskonfundowanianawidoktychcudów.
Nigdybymczegośtakiegonieosiągnęła.Aczęściątejgmatwaniny
uczućjestteżzazdrość.Podobneuczuciemamczasaminawakacjach.
Obserwujęnowekrajobrazy,awoczyszczypiąmniełzy.Jest
per
fek
cyj
nie,niemogęsięnapa
trzyćnato,cowidzę–myślęwtedy.
–Wszystkojesttuwspaniałe–mówię.JesteśmyzSabriną
wnasłonecznionymwejściu.Myślałam,żejużzaczniemyobchód,ale
onawciążwpatrujesięwogromnyżyrandolskładającysię
zkoncentrycznychmiedzianychobręczy.Chrząkamlekko
ikontynuuję:–Miałaśarchitektawnętrz?
–Nie,samatozaprojektowałam–odwracagłowęipatrzynamnie.
–Czujęprzyjemność,kiedynacośpatrzę,izastanawiamsię,jak
dalekomogęsięposunąćdodającnoweelementy.Tu–głową
wskazujeklawiaturęnaścianieprzydrzwiachwejściowych.–Pokażę
ci,jaksterowaćalarmem.Nathanmaobsesjęnapunkcie
bezpieczeństwa–unosiwzrok.–Będzieszpotrzebowałategokodu:
1043.Och,nieróbtego!
Zamieramztelefonemwręce.
–Właśniemiałamzapisać.
–Niemożesz.Dzisiajwszystkomożnazhakować–robi
przepraszającygest.–Musisztozapamiętać:1043.
–Rozumiem.Przepraszam.
–ToprzezjegopracęwDepartamencieObrony.Wpoilimu,
żemusibyćostrożnywkażdejchwili.Chodźmy–prowadzimnie
dosalonu,schludnegopomieszczeniazsofąotwardymoparciu
ikrzesłamiwkolorzekobaltowym.–Rzadkowykorzystujemyten
pokój–mówi,idącdonastępnegopomieszczenia.–Aletojestmoje
ulubionemiejscewdomu.
Jesteśmywbibliotece,itotakiej,którąomiatamwzrokiem
wbibliofilskimuniesieniu.Półkiciągnąsięprzezwszystkieściany
odpodłogiażposufit,aprzynichdrabinanarolkachpochylasięnad
grzbietamiksiążek.
–Sabrino,jestemzachwycona.
–Dziękuję–dotykapółkinadkominkiem.–Właśniedlatego
kupiliśmytendom.Gdyzobaczyłamtębibliotekę,wiedziałam,żemusi
byćmoja.
–Jestniesamowita.
Sątuwygodnesiedzenia,eleganckakomodaikoszzkocami.Chcę
