Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
wszystkopowiedzieć.Mamsercezbytpełne.Niepotrzebujecie
miprzypominać,wiemdobrze,żeniejesteśmyjużwMadrycie,gdy
byłamsierotą,opuszczonątoprawda,alewolną,jakptak.
Przerwałasobieibrwijejlekkosięściągnęły.
–Czywiecie,ekscelencyo–rzekłażeścieobiecywalimiwiele
rzeczy?
–Dotrzymamwięcej,niżobiecywałem–odparłGonzaga.
–Totakżeobietnica,ajazaczynamjużimniewierzyć.
Iznówczołojejsięwygładziło,amarzący;wyrazzłagodziłostry
połyskoczu.
–Onimniewszyscyznali–mówiła–iludzieprościipanowie.
Lubilimniei,gdyprzychodziłamwołano„chodźcie,chodźcie
zobaczyćtancerkę,będzienamtańczyłataniecKseres!”Jeżelisię
spóźniałam,wielu,wieleludziczekałonamnienaPlazzaSanta
zaAlkazarem.Gdyśnięwnocywidzęwielkadrzewapomarańczowe,
któreswąwoniąnapełniająwieczornepowietrze,lubtedomy
orzeźbionych,wieżyczkach.A,a!Pożyczałammojąmandolinęnie
jednemuwielkiemupanuwHiszpanii!Pięknykraj!–mówiłazełzami
woczach–krajperfumiserenad!Tucieńwaszychdrzewjestzimny
inabawiadreszczy!
Głowaopadłajejnaręce.Gonzagapozwoliłjejmówićizdawałsię
rozmyślać:
–Czysobieprzypominacie,panie?–zapytałanagle.–Było
towieczorem,tańczyłamdłużej,niżzwykle.Naglenazakręcieciemnej
uliczkiujrzałamcię,panie,tużprzedsobą,zlękłamsię,ale
iucieszyłam.Gdyściepanie,domniemówili,głoswaszpoważny
isłodkiściskałmiserce,aleniemyślałamwcaleoucieczce.Awyście,
stanąwszyprzedemną.abyzagrodzićmidrogęzapytali:„Jaksię
nazywaszmojedziecko?”„SantaKruz,”odrzekłam.Nazywanomnie
Florą,gdychodziłamzmymibraćmiCyganamizGrenadyaleksiądz
ochrzciwszymnienadałmiimięMaryazpodŚwiętegoKrzyża,
pohiszpańskuSanta-Kruz.„Ach–rzekliście–jesteśchrześcijanką!„
Możenieprzypominaciejużsobietego,ekscelencyo!
–Owszem–odpowiedziałGonzagazroztargnieniem–nicnie
zapomniałem.
–JamówiładalejMaryaKruzdrżącymgłosem,–zapamiętam
tęgodzinęnacałeżycie.Wjednejchwilipokochałamwas,książę.
Dlaczego?Niewiem.„Wiekiemmoglibyściemibyćojcemalegdzie
znalazłabymkochankapiękniejszego,szlachetniejszego,świetniejszego
niżwyksiążę.
