Treść książki

Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
FornalskiwestchnąłiDanutapoprzysięgłasobie,żejeślifacet
jeszczeraztozrobi,tonaprawdęgozabije.Kierownikjakbyczytałjej
wmyślach,bospoj​rzałDanu​ciepro​stowoczyirzu​cił:
–Dodatkowojawiem,żeteciężarówkisąwdrodze.Będęmusiał
zawiadomićizbęcelną.Samapanirozumie,wkońcujestem
urzęd​ni​kiem,uczci​wymczło​wie​kiem.
–Proszępana,naprawdębardzomizależy.Zrobięwszystko,żeby
jesz​czedziśmiećtendoku​ment.Rozu​miepan?
–Wszystko?–Kierownikzamyśliłsięnachwilę,poczymsięgnął
podswójobwisłybrzuchizacząłrozpinaćrozporek.Danuta
zaskowyczaławmyślachizobrzydzeniemodwróciłagłowę,patrząc
wbok.Wodbiciuszybyregałuzobaczyła,jakFornalskijednąręką
wyjmujezespodniobwisłyczłonek.Wtymmomenciesięwyłączyła.
Dobrzewiedziała,żeniemawyjścia,byłopoprostuzamałoczasu,
żebyzałatwićtoinaczej.Chwyciłapeniskierownikawdłoń
iwykonałakilkaposuwistychruchów.Potemzamknęłaoczy,
odwró​ciłagłowęiobjęłaczło​nekustami.