Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Ojciecodjechałswoimwózkiemnabezpiecznąodległość.
–Nietakierzeczysięrobiło,kiedymusiałemzadbaćociebie
imamę.Wiesz,żebyzarobićtrochęgrosza–rzucił.–Więcprzestań
sięmazaćjakmaładziewczynka.Dobrzezrobiłaś,transport
uratowany.Źlekiedyśwyszłaśnatym,cocikazałemzrobić?
Danutapokręciłagłową.
–Zrobisz,copowiem,boliczysznaschedępomnie–znowu
parsknąłurywanymśmiechem,wktórymniebyłoradości.–Nicsię
niebój.Towszystkobędziewkońcutwoje.Wszystkotwoje.Kiedy
jużumrę,będzieszmogłasiękąpaćwpieniądzach,któretak
uwielbiasz.
–Wcaletegoniechcę.
–Ależoczywiście,żechcesz.Taksamojakmojejśmierci,
tonaturalne.
–Jesteścyniczny.
–Cynizmniematunicdorzeczy.Motywatorfinansowyjest
najsilniejszymzistniejących.Dlategodopókitotylkojajestem
wpapierach,zrobisz,cocipowiem.
HenrykWojnarowiczmiałrację,aletylkopołowicznie.Jegocórka
oczywiściepragnęławkońcuzostaćwłaścicielkąfirmy,wktórą,
choćbydzisiaj,włożyłatakwielewysiłku.Alezrobiłabywszystkoto,
copowiedziałbyjejojciec,zinnego,bardzoprostegopowodu.
Poprostuśmiertelniesięgobała.
