Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
ROZDZIAŁ1
Wprowadzenie
21
iwynosiłjednąsekundę.Uzyskanegowynikuniemożnateżwytłumaczyćrodzajemczy
kolejnościąlisty(zmienianojewtrakciebadania).Wytłumaczenieuzyskanychwyni-
kówjestnastępujące:podawaneinstrukcjepozwalałymanipulowaćgłębokościąprze-
twarzaniaposzczególnychwyrazów;jeślimamypodać,czywyrazzostałnapisanyma-
łymiczywielkimiliterami,niemusimysięnimwumyślebardzozajmować,wystarczy,
żezobaczymylitery.AbypodjąćdecyzjęDrzeczownikczyczasownik”,musimyzasta-
nowićsięjużniecodokładniej,natomiastnajwięcejwysiłkuumysłowegotrzebanie-
wątpliwiewłożyćwdecyzjęDożywioneczynieożywione”.Wtymprzypadkunależy
sięzastanowić,codanywyrazoznacza,czyliprzeczytaćgoizrozumieć.Iwłaśnieta
pracaumysłowapowoduje,żelepiejzapamiętujemy.Ustalmy:imgłębiejprzetwarza-
mydanątreść,tymlepiejjązapamiętujemy.
Namarginesie,otowłaśniechodziwrymowankachmnemotechnicznych.Treśćzo-
stajejeszczerazprzemyślana,wzupełnieodmiennysposób,przezcozostajeprzetwo-
rzonagłębieji,wrezultacie,lepiejzapamiętana.Najlepszerymowankitote,któresa-
misobieułożymy:wtymprzypadkuwymyślającskojarzeniawumyślemanipulujemy
treścią,obracamyjąnawszystkiestrony,myślimynadniąiwłaśniedziękitemuzako-
twiczamyjąwpamięci.
Przyjemnośćidaremność
Większościludzikojarzyuczeniesięzeszkołą,wkuwaniemiryciem,potemiłzami,
złymiocenami,wyczerpującymiklasówkami.Nieokłamujmysię:uczeniesięniema
dobrejopinii.Uważanejestzacośnieprzyjemnego.Kiedysięuczymy,częstonagradza-
mysiępóźniejzanasztrud(zgodniezmottem:zakażdefrancuskiesłówkokawałek
czekolady),akiedymamywolne,toznaczy,żeniemusimysięuczyć.Podzieliliśmynasz
czasnataki,którymusimyniestetyspędzićwszkole(uniwersytecie,szkolezawodo-
wej,nakursachdoszkalającychitp.)inataki,kiedymamywolneirzekomosięnicze-
gonieuczymy.
Takistanrzeczyniejestwzgodziezludzkąnaturą.Wręczprzeciwnie:jeślimiałbym
wymienićjednąaktywność,doktórejczłowieknadajesięnajlepiej,takjakalbatrosdo
lataniaczygeparddobiegania,tojesttowłaśnieuczeniesię.Naszemózgisąjaknie-
samowicieefektywneodkurzacze,wciągającewszelkieotaczającenasinformacje;nie
potrafiąinaczej,jaktylkoodbieraćwszystko,cowokółnasważneiprzetwarzaćwnaj-
bardziejefektywnysposób(patrzczęśćIIItejksiążki).To,żejesteśmystworzenido
uczeniasię,udowadniająniemowlęta.Onepotrafiątochybanajlepiej;ijeszczenie
mieliśmyokazji,byjetegooduczyć.
Powszechneprzekonanieotym,żemożna(lub,cogorsza,trzeba)podzielićczas
nataki,kiedysięuczymy,itaki,kiedymamywolne,jestkompletnymnieporozumie-
niem.Naszmózgpłatanamfiglaiuczysięnieustannie!Alejeśliwciążupieramysię
przytakimpodziale,toprzynajmniejustalmy,czegosięuczymy.Popierwsze,bezprzy-
jemnościizbardzomałąefektywnościąuczymysiętychtreści,któresąnarzucone;
podrugie,treści,któredonasdocierają,chociażsięnadniminiezastanawiamy:
wgrupierówieśniczej,podczasgrykomputerowej,nasiłowni,przedtelewizoremczy
wcentrumhandlowym.Ktosądzi,żewwymienionychmiejscachniezachodziunie-
gouczeniesię,bardzosięmyli:mózguczysiębezustannie.Ipowtórzmyjeszczeraz:
