Treść książki

Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
1FARMAKOLOGIAOGÓLNA
WaldemarJaniec
LeszekŚliwiński
MariaPytlik
Rozwójfarmakologiizależałzawszeodmożliwościpozyskiwaniazwiązkówbiologicznieczynnych,
odkształtowaniapoglądówterapeutycznychorazodrozwojubadańpodstawowychwłaściwości
biologicznychorganizmuczłowieka.Początkowo,dopołowyXVIIw.dostępnebyłytylkonaturalne
surowcepochodzeniaroślinnego,zwierzęcegolubsubstancjemineralne.Nieznanomechani-
zmówdziałanialeków,asurowceleczniczestosowanonazasadachempirycznych.Wieluroślinom
ipraktykomtowarzyszącymichstosowaniuprzypisywanowłaściwościmagiczne.Rozwójchemii
wdrugiejpołowieXVIIIw.pozwoliłnaotrzymanieczynnychbiologiczniesubstancji,początkowo
drogąekstrakcjiioczyszczania,późniejdrogąsyntezychemicznej.
Wtymczasiestworzonorównieżprzeciwstawneteoriedziałanialeków:allopatięihomeopatię.
Wedługzałożeńallopatiinależystosowaćśrodkiprzeciwnedoobjawówchoroby:contrariacontra-
ribuscurantur.Leczeniehomeopatycznepoleganapodawaniubardzomałychdawekśrodków
działającychpodobniedowystępującychobjawówchoroby:similiasimilibuscurantur.Lansowano
równieżinneteorie,którenieprzyczyniłysiędorozwojuleczenia.
NapodstawiewłasnychobserwacjiEhrlichprzedstawiłpogląd,żelekiwpływająnaorganizmprzez
oddziaływanienaswoistemiejscareceptorowe,znajdującesięnapowierzchnikomórekróżnych
tkanekinarządów:corporanonaguntnisifixata.Tenkierunekposzukiwaństworzyłpodstawędo
poznaniareceptorowychmechanizmówdziałanialeków.Receptorytoswoiścieukształtowane
strukturyumożliwiająceprzekazywanieinformacjidownętrzakomórekpozwiązaniuzokreś-
lonąsubstancjąnazywanąligandem.ligandjestsubstancjąwiążącąsięzreceptoremipowodu-
jącąpobudzenielubhamowaniedanegoreceptora.Rozwójfarmakologii,biochemiimolekularnej
ifarmakogenetykiprzyczyniasiędocorazlepszegopoznawaniaprocesówprzekazywaniasygnałów
zpowierzchnidownętrzakomórek,copozwalanawprowadzanienowychlekówmogącychmody-
fkowaćczynnośćreceptorówioddziaływaćnafunkcjonowaniekomórek.Stosowanieróżnychnazw
receptorówprzezośrodkinaukowebyłodużymutrudnieniemiuniemożliwiałoporównywaniefunkcji
iokreślanieznaczeniaposzczególnychreceptorów.Obecniesprawęklasyfkacjiinazewnictwarecep-
torówregulujemiędzynarodowykomitetNC-IUPHAR(theNomenclatureandStandardsCommittee
oftheInternationalUnionofBasicandClinicalPharmacology).Podziałreceptorówuwzględnia
lokalizacjęreceptorawstrukturzekomórki,rodzajligandapobudzającegodanyreceptor,sposoby
transmisjiipodtypyposzczególnychreceptorówwzależnościodbiałektworzącychreceptor.
Zewzględunalokalizacjęwkomórcemożnawyróżnićreceptory:błonowe,przezbłonowe
iwewnątrzkomórkowe.
receptoryonoweuwyższychorganizmówmałozróżnicowaneiwpływajągłównienastrukturę
błonykomórkowej.receptoryprzezbłonoweprzekazująpobudzeniezpowierzchnidownętrza
komórekprzezaktywacjęiprzemianyswoistychbiałek(receptorymetabotropowezwiązanezbiał-
kamiG),dziękipobudzaniuzwiązanychzreceptoremenzymównajczęściejkinaztyrozynowych,lub
przezwpływnakanałyjonowe(receptoryjonotropowe).receptorywewnątrzkomórkowezlokali-
zowanewcytoplazmielubwjądrzekomórkowym,odpowiedzialnezazmianywtranskrypcjigenów,
nazywanereceptoramijądrowymi.
1.FARMAKOLOGIAOGÓLNA
1