Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Ryc.1.28.UkładodprowadzeńFranka.
ortogonalnymi,wktórychrozmieszczenieelektrodiichwyważeniezapomocąod-
powiedniodobranychoporówzmniejszadeformacjępolaelektrycznegosercaprzez
otaczającetkankioróżnejgrubościiróżnymprzewodnictwieprądu.
Największąpopularnościącieszysięopisanyw1956r.układFranka[50](ryc.
1.28).Składasięonz7elektrod,zktórych5umieszczonychjestwjednejpłaszczyź-
niepoprzecznej,napoziomieprzecięciapiątychmiędzyżebrzyzliniamiprzymost-
kowymi:E–wprzedniejliniiśrodkowej,M–nakręgosłupie,I–wprawejliniipa-
chowejśrodkowej,A–wlewejliniipachowejśrodkowejiC–wpołowieodległo-
ścimiędzypunktamiEiAlZdwóchpozostałychelektrodjedna(H)umieszczona
jestnakarku,adruga(F)nalewejnodze.Elektrodytełącząsięwodprowadzenia,
odpowiadającetrzemosiomciała:
–
–
ośczołowax:(A+C)–I,
ośpionoway:(F+M)–H,
–
ośstrzałkowaz:(A+M)–(E+I+C).
Międzyelektrodamiagalwanometramipodłączonesąoporyościśleokreślo-
nychproporcjach.
Przykładprawidłowegoelektrokardiogramuortogonalnegoprzedstawionona
ryc.1.29.
36
