Treść książki

Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
2.2.PostulatIIowartościachwłasnych
47
dladowolnejwartościdodatniejparametrua.Funkcjapodcałkowamawze-
rzewartośća
πijestfunkcjąoscylującąookresie2π
a
izanikającejwrazze
wzrostemxamplitudzie.Przyprzejściudogranicyawartośćwzerze
rośniedonieskończoności,alecałkapozostajerównajedności,coświadczy
otym,żegłównyprzyczynekdocałkidanyjestprzeznieskończeniemały
przedziałwokółx=0.Widzimywięc,żewłaściwościfunkcjizdefiniowanej
przez(2.26)takie,jakwymagapierwotnadefinicja(2.24).
Wróćmydorozwiązaniarównaniawłasnegooperatorax.Napodstawie
przeprowadzonychrozważańmożemynapisać
ψ(x)=δ(xĘ).
(2.27)
Przypadektenjestprzypadkiemniezdegenerowanymowidmieciągłym:
każdejwartościrzeczywistejĘodpowiadajednatylkofunkcjaδ(xĘ).
Sprawdźmyjeszczewarunekortonormalności.
-∞
+
ψ
ξ1(x)ψξ
2(x)dx=
-∞
+
δ(xĘ1)δ(xĘ2)dx=δ(Ę1Ę2)
(2.28)
namocy(2.25).Równość(2.28)pokazuje,żefunkcjewłasneoperatorapo-
łożeniaortogonalne.Natomiast,zamiastunormowaniadofunkcjiδKro-
neckera,otrzymaliśmy„unormowanie”dofunkcjiδDiraca.Takie„unormo-
wanie”będziewystępowałowszędzietam,gdziewidmowartościwłasnych
będziewidmemciągłym.
Cudzysłów„unormowania”mapodkreślaćfakt,żeniemożnatumówić
owłaściwymunormowaniuprowadzącymzawszedowektorówojednostko-
wejdługości.Wynik(2.28)pokazuje,żefunkcjewłasneψ(2.27)„wekto-
rami”onieskończonejdługości,awięcniemogąbyćelementamiprzestrzeni
Hilberta.
2.2.2Zagadnieniewłasneoperatorówpędu
Przyjmiemynapoczątku,jakwpoprzednimzagadnieniu,ruchcząstkipo
osix.Wówczasjedynąniezerowąwspółrzędnąpędubędzie
px=i
h
dx
d
.
Równaniewłasnetegooperatoramapostać
i
h
dx
d
ψ(x)=(x).