Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
nacałymświecieistniejejednotylkotakiedziecko,jakty!—mówiła,
wracajączsiostrzenicąprzezstrych.
Pollyanna,którapoczułaznówdusznepowietrzestrychu,westchnęła
głęboko.
PozejściuzeschodówpannaPollyodezwałasięsucho:
—Zakaręresztęnocybędzieszspałazemną,wmoimpokoju!Jutro
siatkibędąjużgotowe;tymczasemuważamzaswójobowiązek
umieścićciętak,żebymwkażdejchwiliwiedziała,corobisz.
Pollyannieażtchuzabrakłowpiersiach.
—Będęspałazciocią!Wjednympokoju!—zawołaławreszcie.
—O,jakaciociadobra!Jazawszetakmarzyłam,ażebyspaćzkimś
bliskimmi,niezjakąśobcąpaniązdobroczynności.Jaksięcieszę,
żeniemajeszczetychsiatek!
PannaPollyporuszyławargami,jakbychciałapowiedzieć,
żetoprzecieżmiałabyćkara;leczpowstrzymałasięimilczącszła
naprzód,zgłowąpodniesionądogóry.
Czułasiębezsilną.JużporaztrzeciodprzyjazduPollyannykarała
ją,izmuszonabyłaprzekonaćsię,żeporaztrzecikaratazostała
przyjętazradością.
Nicwięcdziwnego,żepannaPollyczułasiękompletnierozbrojoną.
