Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
1
ToLiviaAntonietta,krawcowa,porazpierwszypowiedziała
muoMarii.Spotkalisiępewnegomglistegoimżystegorankapod
krzyżem,nadrodzeprowadzącejdomiejsca,gdziegrupakobietnadal
chodziłaprać,wykorzystującdotegobalieiwodęzpotoku.
Zapytawszygoopracę,opowiedziałamuoMarii,opętanej.Niktnie
wiedział,cosięzniąstało.Nistąd,nizowądzaczęłasięzachowywać
jakwariatka,przestałajeść,ubieraćsię,mówić.Stałasięobłąkana,
ajejmatkarobiławszystko,żebytoukryć.Wzywalinawetksiędza
Edoarda,abyodprawiłnadniąegzorcyzmy,abywypędziłdiabła,ale
nowennyiwodaświęconananiewielesięzdały.LiviaAntoniettanie
szczędziłaszczegółów,toteżGiovanniBuscemi,słuchającjej
opowiadania,poczułwcieledawnydreszcz.WróciłdoCittanova
kilkamiesięcytemu,aleludzienadalnazywaligomagiem.Wróciłten,
któryinteresowałsiękartami,tarotem,przepowiedniami.Ten,który
wyjechałprzedkilkomalaty,zapominającoswojejmatce,
zapominającozmarłych.Nijakniedałosięwytłumaczyćpowodów
jegopostępowaniaanizainteresowaniametodamiwróżenia.Dla
innychpozostałGiovannimBuscemim,wróżbitązdolnymczytać
ludziomwoczach,abypoznaćichżycie,apotemtowykorzystać
dowłasnychcelów.
LiviaAntoniettaspojrzałananiegobadawczo,byćmożechcącprzy
okazjidostrzecnajegotwarzywyraźneoznakistarzeniasię.
–Vincenzina,jejmatka,jestzałamana.Niemożeznaleźćspokoju.
Jakprzyjdziesz,przedstawięciją–powiedziała.
–Alejanicniejestemwstanieporadzić.
–Tonieleczyszwariatów?
–Niezupełnie.
LiviaAntoniettalekkosięuśmiechnęła.Zawszebyłapiękna,pełna
życia,atrakcyjna.Terazzmarszczkaprzecinałajejprawypoliczek,
zakręcającnawysokościpodbródka,poniżejwarg.Zbliżałasięjuż
dopięćdziesiątki,alepiersimiałanadaljędrneikształtne.Włosy
rozwiane,pofalowane,jakbychciałapokazać,żewciążcośwniej
kwitnie.Nigdyniewyszłazamąż.
–Wtakimrazie,czymsiękonkretniezajmujesz?–zapytała.
