Treść książki

Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Acobyśchciałznimro​bić?
–Damcitrzydzieścitysięcylirów,alenicniemówksięciu.
Prze​cieżitakpo​ka​zu​jesiętutyl​koodwiel​kie​godzwo​nu.
–Aitoniezawsze–zauważyłCiccio,ajegooczyzajaśniałynatle
moc​nociem​nejskó​ry.
–Noicotynato?
–Je​śliomniecho​dzi,tozgo​da.
–Alezo​sta​wiszmiwszyst​ko,cojestpo​sa​dzo​ne.
–Acomiałbymztymzrobić?–zaśmiałsięCiccio.–Wziąćzesobą
wszyst​kietekrza​kiiziel​ska?
Za​śmia​lisięoby​dwaj.
–Wogóle–ciągnąłCiccio–tobierz,cochcesz.Ziemniaki
sądo​bre.Mamteżtro​chęce​bu​li,je​śliso​bieży​czysz.
–Dzię​ki,możeprzyj​dępóź​niej.
–Jakchcesz,tocizostawięklucziprzyjdziesz,kiedybędzie
cipa​so​wa​ło.
–Nietrzeba–powiedziałGiovanni,spoglądającwróżnemiejsca
ogro​du,na​wetnaj​dal​szeza​ka​mar​ki.–Chciał​bymgoupo​rząd​ko​wać.
–Jakpójdzieszdalej,bliżejświni,tojesttamposadzonychtrochę
dyń,bakłażanów,truskawek,ogórków,tychnajlepszych,długich
iza​krzy​wio​nych.
–Tychbar​dzotwar​dych?
–Tak,jakośćpierwszaklasa!Apomidory…żadnejwody
wśrod​ku,pozatymni​czymichniefa​sze​ru​ję.
–Je​steśeks​per​tem–przy​po​chle​biłsięGio​van​ni.
–Trochęsięnatymznam–wykręciłsięCiccio,atymczasemkury
za​czę​łysiębićoostat​niereszt​kikar​my.
Gio​van​niprzy​tak​nął.
–Wtakimraziedozobaczenia–powiedział.–Kiedysięznowu
spo​tka​my?
–Miesz​kasztam,gdziemama?
–Tak.
–Wta​kimra​zietojawpad​nędocie​bie,ju​troalbopo​ju​trze.
–Notocze​kam.
Gio​van​nizro​biłruch,żebypójśćda​lej,aleCic​ciogoza​trzy​mał.
–Wsobotębijemyświniaka–zaanonsował.–Możebyś
przy​szedł?
–Gdzie?
–Tuwogro​dzie.
–Nata​kimchło​dzie?