Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
itamakolągwa,takrólewnaprzebranazapasterkę.
–Cozamakolągwa?Jakapasterka?
–Anota,pannaStenia…
PanMaciejdrgnął.
–Stenia?Cotymówisz,Waldemarze?
Ordynatspojrzałzdziwiony.
–MówięopannieStefaniiRudeckiej.Dziadziojąprzecieżtak
nazywa.
–Ach,ta!…Istotnietakjąnazywam,botoładnie.Aleczymżeona
cidokuczyła?Tyraczejmęczyszjązawszeidziśtakże.
Waldemarzaśmiałsięgłośno.
–Och!Niezmęczęjej,toostrodzioba!
–Jednakźlerobisz,Waldy,żejądrażnisz.Miłetoibardzodobre
dziecko.Jestzdobrejrodzinyiwieszprzecie,wjakichwarunkach
zostałanauczycielką.Pracujepilnie,choćtoniejejfachwłaściwy.
Trzebatocenić.Pocojejrobićprzykrości?
–Acóż,kochanydziadziu,jeszczejednacechanaszejsfery:robić
sobiezabawkęztakichistotzabłąkanychwśródnas,mieć
jezaprzedmiotżartów,ostrzyćnanichdowcip.
PanMaciejpopatrzałnawnukazobawą.
–Wątpię,żebyśtakmówiłnaserio.
–Owszem,zupełnieseriomówię.Totakżejedenklejnot
zdrogocennegoskarbcanaszychprzymiotów.
–Waldy,cotobiedziśjest?
–Jestemwyjątkowoprawdomówny.
–Jesteśtylkorozgoryczonyiskutkiemtegoniesprawiedliwynawet
dlasiebie.Niezdolnymbyłbyśdozabawy,ojakiejwspominasz.
–Byćmoże.Zresztąwszystkomijedno.
–Więcczemutakpostępujesz?
Waldemarpodniósłrękędogóry.
–Dlatradycji,kochanydziadziu!
–Ech!Zawszekpisz.
–Więcpowiemprawdę.Jajejniecierpię!
–Kogo?PannySteni?
–Tak,jejwewłasnejosobie.
–Zaco?Takietopiękne,dobre,inteligentne!
Waldemarwzruszyłramionami.
–Prawdopodobniezatosamo,zacoionamnie.Czyjawiem,
zaco?Mniejszaoto.Muszęjechać,koniadawnooprowadzają.Wnocy
zajadędoGłębowicz.Zatydzieńprzyjeżdżamzpraktykantem,
