Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
kuwielkiemuzadowoleniucioci.
–Jakto!Wcześniejniebędziesz?
–Zapewne.Mamdużozajęcia.
PanMaciejuścisnąłserdeczniewnuka.
–Jakżetysampojedziesz?Czemunigdynieweźmieszmasztalerza?
–Nielubięmiećzasobągapia.
–Weźstajennego.
–Ależ,dziadziu!Czyżjestemdzieciak,żebymsięmiałbaćnocy?
Uścisnąłdziadka,wyprostowałswąmęskąpostaćizaśmiałsię
głośno.
–Idępożegnaćciocię.Aleczymięniezrzucizeschodów?
–Dajżespokój.Idalkaśpi.Pożegnamjąodciebie.
–Tymlepiej.Dowidzenia!
Waldemarwyszedłzgabinetu.
PanMaciejwidziałprzezokno,jakwskoczyłnakoniairuszył
kłusem.Zanimwpodskokachbiegłduży,pysznydogPandur,
ulubieniecordynata.
WbramieWaldemarspotkałStefcięiLucię,wracającezespaceru.
Luciazaczęłacośmówić,aStefcianajegoukłonodpowiedziała
skinieniemgłowyiszławolnowgłąbdziedzińca,nieuważając
naniego.Luciawkrótcepodążyłazanią,
Waldemarstałwbramie,patrzącuporczywienaStefcię,dopókinie
znikłamuzoczu.Wówczasuderzyłkoniaszpicrózgą,świsnąłnapsa
ipomknąłjakwicher.
PanMaciejuśmiechnąłsię.
–Mówi,żejejniecierpi,ajednakinteresujego–szepnąłdosiebie.
