Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
tarasakonizawszebywaanglezowaną.
–Aleupanibajecznie!
–Ech!Copanmówi!Szkoda,żeznikłordynat,prosiłabym
goointerwencję.
–PanMichorowskiposzedłpoLucięijejnauczycielkę–odezwałasię
powolnymgłosempannaMichalinaĆwilecka.Przezczasrozmowy
pannyRityzhrabiąTrestkąsiedziałamilcząca,popijającherbatę.
Ubranabyładośćgustownie,wjasnąsuknię,botakchciałamatka,lecz
nicjejniebawiło,nawetzabawainnychnużyłają.Miaławygląd
apatyczny.Powiedziawszykrótko,gdziejestWaldemar,spuściłaoczy
nafiliżankęizamilkłajakprzedtem.
HrabiaTrestkapoprawiłbinokleiuśmiechniętyzłośliwie,rzekł:
–Jakieśforymatanauczycielka,skoroordynattaksięniązajmuje.
–Alecoznowu.
Ill’abhorre!
[9]–zaprzeczyłapannaRita.–Tak
przynajmniejmówiLucia.
–CzyliżesytuacjatasamajakprzypannieKlarze!
–Zdajesię.
–CzyipodobnadopannyKlary?
–Nieznamjej,aleLucianiązachwycona.Jeślinaprawdęładna,
strzeżsię,paniehrabio.
Trestkaspojrzałnamówiącąobrażony.
–
Voilàuneidée!
[10]Panimaczasamipomysłybajeczne.
Janaosobytegorodzajunigdyniepatrzę.
–Chciałabym,żebysiępanzakochałwtejwłaśnie.
–Mogęjąnajwyżejosądzićposportsmeńskuiwykazaćwady.
–Opanie!Okobietachwtensposóbmówićniemożna…
–Onauczycielkachwolno.
–Takżenie.Wzbronionejestbezzastrzeżeń.ZresztąpannaRudecka
jestzdobrejrodziny.
–
Chut!
Idąjuż–przerwałhrabiaipoprawiającbinoklespojrzał
badawczowstronędrzwi.
WeszłaStefciazLuciąiWaldemar.Stefcipociemniałowoczach.
Tyległówzwróciłosiędoniej,tylebadawczychoczu.Stałajakpod
pręgierzem.Rozmowyumilkły.Wszyscyobrzucilimłodąnauczycielkę
krytycznymspojrzeniem.PaniElzonowskapopatrzyłananiąprzezswe
szpareczkiidośćpobieżniewskazałajątowarzystwuokrągłymruchem
ręki.
–PannaRudecka–rzekłakrótko.
Kilkagłówskinęłonieznacznie.Stefcia,zmieszana,skłoniłasię
wszystkim,niewiedząc,cozesobąpocząć.Pierwszyrazodczuła
