Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Aktórymipandziśprzyjechał?Nigdyniemogęichdokładnie
rozpoznać.Wszystkiesączarnejakaksamitlyoński.
Waldemaruśmiechnąłsię.
–Dziśprzyciągnęłymnie:Klio,Melpomena,UraniaiTerpsychora.
–Prawda,jaktoładniebrzmi?–zawołałapannaRita–Wdrugiej
czwórcejestTalia,Kaliope,EuterpeiPolihymnia,aEratojest
wierzchówkąpana.
–Tęznamdobrze–rzekłaStefcia–naniejpannajczęściej
przyjeżdża.
–Panijązauważyła?Prawda,żecacko?
–Bardzoładna.
–Tonic.NiewidziałapanijeszczeApollina.Jagopoprostukocham
–egzaltowałasiępannaRita.Zaśmialisięwszyscy.
–Tylkosportsmenkęmogąnawiedzaćpodobneuczucia–rzekłktoś
zgrupytowarzystwarozmawiającegodalej.
–MuszęgoprzyprowadzićdoSłodkowic:będziemymieliczęściej
wizytypani–żartowałordynat.
–PowinienpanpannieRicieofiarowaćjegoportret.
–Alboodlaćzbrązu.
–Coznowu!Straciłbyniemającwłaściwejbarwy.
–Nowięczczarnegomarmuru.
–Śmiejciesiępaństwo,śmiejcie,awszyscygopodziwiacie.
–Próczmnie–rzekłhrabiaTrestkapoprawiającbinokle.
–Bopanmalimfatycznegustaidlategowystarczająpanu
perszeronyiteobrzydłemeklemburgi.Apollowstajnipańskiej
wyglądałbyjaknajezdnik.
–Tosamopowiemopanianglikach.
PannaRitarozpoczęłakłótnięnadobre.
WaldemarpopatrzyłwoczyStefciirzekłwesoło:
–TerazmogąSłodkowcewyleciećwpowietrze,ataparanie
przestaniedebatowaćostajni.Jaksiętychdwojesportsmenówspotka,
jużoniczyminnymniemówiąizawszesiękłócą,takjakpanizemną.
–Jasięzpanemniekłócę.
–Alemniepanityranizuje.Bałemsiętujechaćprzezcałytydzień.
–Ach,jakiżpanbojaźliwy!
–Nocóż?Takmniepanienergiczniewyprawiłazlasu,potemprzy
obiedziezostałemzlynchowany,niechciałamniepanipożegnać.Czy
towszystkoniemogłoodstraszyć?…Alezatęskniłemdoswegotyrana
iotojestem.
Stefciaprzygryzławargi.Postanowiłanieodpowiadaćnazaczepki
