Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
sięcorazbardziej.Wszyscybyliprzekonani,żezamek
odpieraszturmgwałtowny.„Chmielnieżartuje,ale
iGrodzickinieżartuje!”–szeptaliKozacy.
Zcotobędziejutro?
Tosamopytaniezadawałsobieprawdopodobnie
Krzeczowski,którysiadłszynaprzedzieswegobajdaku
zamyśliłsięgłęboko.Chmielnickiegoznałondobrze
idawno,uważałgozawszeażdotądzaczłowieka
nadzwyczajnychzdolności,któremutylkopolabrakło,
bywyleciałjakorzełwgórę,aterazKrzeczowski
zwątpiłotym.Działgrzmiałyciągle,azatemchyba
ChmielnickinaprawdęKudakoblegał?
„Jeślitakjest–myślałKrzeczowski–tojest
toczłowiekzgubiony!”
Jakto?WięcpodniósłszyZaporoże,zapewniwszy
sobiepomocchanową,zebrawszysiły,jakimiżaden
zwatażkówdotychczasnierozporządzał,zamiastiść
conajśpieszniejnaUkrainę,zamiastpobudzićczerń,
przeciągnąćgrodowych,zgnieśćcoprędzejhetmanów
iopanowaćcałykraj,nimbynaobronęjegonowe
wojskanadeszły,on–Chmielnicki,on–staryżołnierz,
szturmujedoniezdobytejfortecy,któraprzezrokmoże
gotrzymać?Ipozwolinato,bynajlepszesiłyjegotak
rozbiłysięomuryKudaku,jakfalaDnieprowarozbija
sięoskałyporohów?IbędzieczekałpodKudakiem,
ażsięhetmaniwzmocniąioblegnągojakNalewajkę
podSołonicą?...
–Toczłowiekzgubiony!–powtórzyłrazjeszczepan
Krzeczowski.–WłaśniKozacygowydadzą.Nieudany
szturmwywołazniechęcenieipopłoch.Iskrabuntu
zagaśniewsamymzarodku,aChmielnickiniebędzie
straszniejszyniżmiecz,którysięułamałprzyrękojeści.
–Togłupiec!
„Ergo?–pomyślałpanKrzeczowski–ergo,juto
wysadzęnabrzegmoichsemenówiNiemców,
anastępnejnocynaosłabionegoszturmami
niespodziewanieuderzę.Zaporożcówwpieńwyrżnę,
aChmielnickiego,związanego,podnogihetmańskie
rzucę.Jegotowłasnawina,bomogłosięzdarzyć
