Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
rozkazukniahini,któraspoglądajączanimrzekławpół
dosiebie,wpółdonamiestnika:
–Toszalonagłowaibieskozaczy.
–Widać,niespełnarozumu–odpowiedział
pogardliwiepanSkrzetuski.
–CzytoKozakwsłużbiesynówimcipani?
Starakniahinirzuciłasięwtyłkolaski.
–Cowaćpanmówisz!TojestBohun,podpułkownik,
przesławnyjunak,synommoimdruh,amniejakszósty
synprzybrany.Niemożeteżtobyć,abyśwaszmość
onazwiskujegoniesłyszał,bowszyscyonimwiedzą.
Irzeczywiście,panuSkrzetuskiemudobrzebyło
znanetonazwisko.Spośródimionróżnychpułkowników
iatamanówkozackichwypłynęłoononawierzchibyło
nawszystkichustachpoobustronachDniepru.Ślepcy
śpiewalioBohuniepieśnipojarmarkachikarczmach,
nawieczornicachopowiadanodziwyomłodymwatażce.
Ktoonbył,skądsięwziął,niktniewiedział.Topewna,
żekolebkąbyłymustepy,Dniepr,porohyiCzertomelik
zeswoimlabiryntemcieśnin,zatok,kołbani,wysp,skał,
jarówioczeretów.Odwyrostkazżyłsięizespoliłztym
dzikimświatem.
Czasupokojuchodziłzinnymi„zarybąizwierzem”,
tłukłsiępozakrętachDnieprowych,brodził
pobagniskachioczeretachwrazzgromadąpółnagich
towarzyszów–toznówcałemiesiącespędzał
wgłębinachleśnych.Szkołąbyłymuwycieczki
naDzikiePolapotrzodyitabunytatarskie,zasadzki,
bitwy,wyprawyprzeciwbrzegowymułusom,
doBiałogrodu,naWołoszczyznęlubczajkami
naCzarneMorze.Innychdninieznał,jaknakoniu,
innychnocy,jakprzyogniskunastepie.Wcześniestał
sięulubieńcemcałegoNiżu,wcześniesamzaczął
wodzićinnych;iwkrótceodwagąwszystkich
przewyższył.Gotówbyłwstokoniiśćchoćby
doBakczysarajuisamemuchanowizaświecićwoczy
pożogą;paliłułusyimiasteczka,wycinałwpień
mieszkańców,schwytanychmurzówrozdzierałkońmi,
spadałjakburza,przechodziłjakśmierć.Namorzu
