Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Wstęp
Autyzmtozaburzenierozwoju,którejestciąglepoznawane.
Niewątpliwieświadcząotymzmiany,jakiemożnaobserwować
naprzestrzenilatwklasyfikacjachdiagnostycznych.Światnauki
nieustannieposzukujeprzyczyntegozaburzenia,metodleczenia,
atakżesposobówoddziaływańterapeutycznych.
Dziecko,nastolatekczyosobadorosłazzaburzeniem
zespektrumautyzmu(autismspectrumdisorders–ASD)różniąsię
międzysobąiniemamożliwościwypracowaniajednegowspólnego
dlawszystkichmodeluwsparciaioddziaływaniazarówno
medycznego,jakiterapeutycznego.Uwszystkichosóbjednak,jak
wskazująkryteriadiagnostyczne(zob.ICD-10,DSM-5),obserwuje
siętrudności(wróżnymzakresie)wobszarzerozwojumowy
ikomunikacjispołecznejorazwbudowaniurelacji,atakże
występujązachowaniastereotypowe,rutynowe,przeszkadzające
wcodziennymfunkcjonowaniuczywnauce.
Biorącpoduwagęto,jakważnejestporozumiewaniesięwżyciu
każdegoczłowieka,niezmiernieważnewydajesięwspieranie
rozwojutegoobszaruuosóbzASD.DzieciidoroślizASDwbrew
temu,comożesięwydawać,pragnąsiękomunikować.Niezawsze
jednaksposoby,zktórychkorzystają(niezawszejestmożliwaforma
werbalna),sąkomunikatywnedlaotoczenia.Czasamiprzybierają
formętzw.zachowańtrudnych,nietylkodlaodbiorcówtych
komunikatów,lecztakżedlaichnadawców–osóbzASD,których
funkcjonowaniezakłócają.
Wprzeszłościbrakskutecznychmetodporozumiewaniasię
dzieciidorosłychzautyzmempowodował,żeoniorazichrodziny
pozostawaliwsamotnościiniezrozumieniu,niedawałimszans
narozwójaniaktywneuczestniczeniewżyciuspołecznym.
Wprowadzenienowychsposobówwspieraniaaktów
komunikacyjnychosóbzASDorazuczeniaalternatywnychform
przekazywaniakomunikatów,jakimisąalternatywne
iwspomagającesposobyporozumiewaniasię(AAC)1,umożliwiło
