Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Komunikacjaosóbzespektrum
autyzmu–wposzukiwaniu
najlepszychrozwiązań
JacekJ.Błeszyński1
KatedraPsychopedagogiki
Specjalnej
UniwersytetMikołaja
Kopernika
Toruń
Problemkomunikacjiosóbzautyzmemjestnietylkocoraz
częściejpodnoszony,lecztakżestajesiępodstawądyskusjinadtym
zaburzeniem.Komunikacjęmożemyprzedstawićjakopodstawęlub
skutekrozwojuspołecznego.
Brakjednorodnegopodejściawetiologiispektrumautyzmujest
jednymzelementówdodatkowoutrudniającychrozumienieistoty
samegozaburzenia.Odwielulattoczonesądyskusjedotyczące
zdefiniowaniapierwotnegolubwtórnegoczynnikawpływającego
nawystępowaniezaburzeńautystycznych.Jakoprzykładmoże
posłużyćdyskusja,jakąpodjęłaM.Zaorska(2010),dotycząca
problematykipierwotnościlubwtórnościglobalnychzaburzeń.
Podobnątematykęporuszyłemwswoichpublikacjach(1998,2010
iinne)poświęconychwpływowimowynawystępowaniezaburzeń
zespektrum,atymsamymproblemowizaburzeńkomunikacyjnych.
Sugerowałem,iżwtórnedomowysązaburzeniafunkcjispołecznych
ifunkcjonalnychopisywanychwspektrumautyzmu.
Istotnewydajesiędokonanieanalizyproblemuczynnika
(czynników)warunkującego,wywołującego,intensyfikującego
występowaniezaburzeńautystycznychwspektrumautyzmu.
