Z dziejów teorii i praktyki wychowania

Czesław Kupisiewicz

Uzyskaj dostęp

Zakup książkę

ISBN/ISSN:

978-83-7587-983-4

DOI:

Wydawnictwo:

Oficyna Wydawnicza IMPULS

Rok wydania:

2012

Liczba stron:

397

XML:ISBN/ISSN:

ONIX MARC21

Bibliografia:

Kupisiewicz, Czesław. Z dziejów teorii i praktyki wychowania. Red. . Kraków: Oficyna Wydawnicza IMPULS, 2012, 397 s. ISBN 978-83-7587-983-4

Bibliografia refWorks:

RT Book, Whole

SR Electronic(1)

A1 Kupisiewicz, C.

T1 Z dziejów teorii i praktyki wychowania

PB Oficyna Wydawnicza IMPULS

PP Kraków

YR 2012

SN 978-83-7587-983-4

Bibliografia BibTex:

@Book{ 40567, author = "Kupisiewicz, Czesław", editor = "", title = "Z dziejów teorii i praktyki wychowania", publisher = "Oficyna Wydawnicza IMPULS", year = "2012", address = "Kraków", isbn = "978-83-7587-983-4" }

Bibliografia endNote:

TY - BOOK

AU - Kupisiewicz, Czesław

ED -

TI - Z dziejów teorii i praktyki wychowania

PB - Oficyna Wydawnicza IMPULS

CY - Kraków

PY - 2012

SN - 978-83-7587-983-4

ER -

Netografia (standard APA):

Kupisiewicz, Czesław. Z dziejów teorii i praktyki wychowania [baza danych online] Kraków: Oficyna Wydawnicza IMPULS, 2012 [dostęp: 14 05 2024]. Dostęp w Ibuk Libra: https://libra.ibuk.pl/reader/z-dziejow-teorii-i-praktyki-wychowania-czeslaw-kupisiewicz-40567.

pedagogika, impuls, edukacja, wychowanie

Seria autorskich podręczników akademickich do pedagogiki jest kolejnym dopełnieniem polskiej literatury przedmiotu o nowe IMPULSY i spojrzenie na przedmiot jej naukowych badań, najbardziej palące dla praktyki problemy edukacyjne, opiekuńcze i wyc...

Więcej

ISBN/ISSN:

978-83-7587-983-4

DOI:

Wydawnictwo:

Oficyna Wydawnicza IMPULS

Rok wydania:

2012

Liczba stron:

397

XML:ISBN/ISSN:

ONIX MARC21

Strona tytułowa2
Spis treści3
Wprowadzenie do serii Pedagogika Nauce i Praktyce6
Wstęp13
Starożytność16
Rozdział 1: Instytucje, koncepcje, myśli o wychowaniu w starożytnej Grecji18
1.1. Instytucje edukacyjne w starożytnej Grecji19
1.2. Koncepcje czołowych greckich myślicieli o wychowaniu23
1.2.1. Sofiści24
1.2.2. Sokrates (469–399 p.n.e.)26
1.2.3. Platon (ok. 427–347 p.n.e.)28
1.2.4. Arystoteles (384–322 p.n.e.)33
1.2.5. Pitagoras (ok. 572–497 p.n.e.)38
1.2.6. Plutarch (ok. 50–120)40
1.3. Podsumowanie43
Rozdział 2: Teoria i praktyka wychowania w starożytnym Rzymie48
2.1. Wychowawcze powinności rzymskiej rodziny i szkoły50
2.2. Ideały, cele i koncepcje wychowania w starożytnym Rzymie53
2.2.1. Katon Starszy (ok. 234–149 p.n.e.)54
2.2.2. Cyceron Marek Tuliusz (106–43 p.n.e.)55
2.2.3. Seneka Lucjusz Młodszy (ok. 4–65 n.e.)57
2.2.4. Kwintylian Marcus Fabius (ok. 35/40–95/96 n.e.)59
2.3. Wkład antycznego Rzymu w rozwój teorii i praktyki wychowania62
2.4. Podsumowanie65
Średniowiecze67
Rozdział 3: Wychowanie we wczesnym średniowieczu68
3.1. Przedstawiciele głównych koncepcji średniowiecznego wychowania69
3.1.1. Alkuin (730–804)69
3.1.2. Karol Wielki (742–814)70
3.1.3. Alfred Wielki (849–899)74
3.1.4. Pierre Abelard (1079–1142)74
3.1.5. Tomasz z Akwinu (ok. 1225–1274)76
3.2. Podsumowanie78
Rozdział 4: Wychowanie między późnym średniowieczem a renesansem82
4.1. Budowanie zrębów całościowego systemu szkolnego83
4.2. Wychowanie stanowe jako alternatywa dla edukacji szkolnej87
4.3. Powstanie i rozwój uniwersytetów88
4.4. Scholastyka jako kierunek filozoficzny oraz metoda nauczania90
4.5. Pojawienie się pierwszych humanistycznych teorii pedagogicznych między późnym średniowieczem a renesansem94
4.6. Podsumowanie97
Renesans (Odrodzenie)99
Rozdział 5: Renesansowe koncepcje pedagogiczne102
5.1. Główni przedstawiciele renesansowych idei wychowawczych102
5.1.1. Johann Sturm (1507–1589)102
5.1.2. Thomas More (Morus; 1478–1535)104
5.1.3. François Rabelais (1490–1553)107
5.1.4. Philipp Melanchton (1497–1560)109
5.1.5. Michel de Montaigne (1533–1592)111
5.1.6. Andrzej Frycz Modrzewski (1503–1572)113
5.2. Podsumowanie119
Rozdział 6: Reformacja i kontrreformacja a wychowanie121
6.1. Reformacja122
6.2. Kontrreformacja123
6.3. Podsumowanie127
Między renesansem a oświeceniem131
Rozdział 7: Narodziny i rozwój realistycznych nurtów w wychowaniu132
7.1. Czołowi myśliciele i pedagogowie133
7.1.1. Wolfgang Ratke (1571–1635)133
7.1.2. Francis Bacon (1561–1626)136
7.1.3. Jan Amos Komeński (1592–1670)139
7.1.4. René Descartes (Kartezjusz, 1596–1650)149
7.1.5. John Locke (1632–1704)152
7.2. Reformy oświatowe pietystów, jansenistów i fizjokratów156
7.3. Podsumowanie160
Oświecenie165
Rozdział 8: Zachodnioeuropejskie wersje oświecenia i ich znaczenie dla teorii i praktyki wychowania166
8.1. Wersja angielska oświecenia166
8.2. Wersja francuska oświecenia167
8.2.1. Denis Diderot (1713–1781)168
8.2.2. Étienne Bonnot de Condillac (1715–1780)170
8.2.3. Jean Antoine Nicolas Condorcet (1743–1794)173
8.2.4. Claude Adrien Helvétius (Helwecjusz) (1715–1771)177
8.2.5. Jean-Jacques Rousseau (1712–1778)179
8.3. Wersja niemiecka oświecenia186
8.3.1. Filantropizm187
8.3.2. Neohumanizm191
8.4. Podsumowanie197
Rozdział 9: Oświecenie w Polsce200
9.1. Stanisław Konarski o wychowaniu200
9.2. Szkoła Rycerska203
9.3. Komisja Edukacji Narodowej (KEN)206
9.4. Podsumowanie212
U progu czasów współczesnych217
Rozdział 10: Teoria i praktyka wychowania u progu czasów współczesnych219
10.1. Twórcy głównych koncepcji wychowania219
10.1.1. Johann Heinrich Pestalozzi (1746–1827)219
10.1.2. Friedrich Adolf Diesterweg (1790–1866)223
10.1.3. Friedrich Wilhelm August Fröbel (1782–1852)226
10.1.4. Johann Friedrich Herbart (1776–1841)229
10.1.5. Herbartyści234
10.1.6. Herbert Spencer (1820–1903)236
10.2. Podsumowanie239
Rozdział 11: Natywizm i związane z nim kierunki pedagogiczne244
11.1. Natywistyczne teorie i praktyczne próby ich realizacji245
11.2. Pragmatyzm i związane z nim kierunki teorii i praktyki wychowania249
11.3. Behawiorystyczne koncepcje pedagogiczne256
11.4. Podsumowanie260
Rozdział 12: Edukacyjne koncepcje Nowego Wychowania263
12.1. Praktycy Nowego Wychowania265
12.1.1. Ovide Jean Decroly (1871–1932)265
12.1.2. Maria Montessori (1870–1952)267
12.1.3. Carleton Wolsey Washburne (1889–1968)269
12.1.4. Helen Parkhurst (1887–1957)270
12.1.5. Janusz Korczak (Henryk Goldszmit, 1878–1942)272
12.1.6. Roger Cousinet (1881–1973)273
12.1.7. Celestyn Freinet (1896–1966)275
12.2. Teoretycy Nowego Wychowania277
12.2.1. Adolphe Ferrière (1879–1960)277
12.2.2. Józefa Joteyko (1866–1928)279
12.2.3. Maria Grzegorzewska (1888–1967)282
12.2.4. Henryk Rowid (1877–1944)285
12.2.5. Georg Kerschensteiner (1854–1932)287
12.3. Podsumowanie291
Rozdział 13: Socjologiczne nurty w teorii i praktyce wychowania296
13.1. Przedstawiciele pedagogiki „czysto socjologicznej”297
13.1.1. August Comte (1798–1857)297
13.1.2. Émile Durkheim (1858–1917)298
13.1.3. Florian Znaniecki (1882–1958)300
13.1.4. Helena Radlińska (1879–1954)302
13.2. Inne kierunki pedagogiczne zaliczane do nurtu socjologicznego305
13.2.1. Kazimierz Sośnicki (1883–1976)305
13.2.2. Ernst Krieck (1882–1947)307
13.2.3. Lucjan Zarzecki (1873–1925)309
13.3. Teoria konwergencji (dwóch czynników)310
13.4. Podsumowanie311
Rozdział 14: Pedagogika kultury, pedagogika religijna oraz pedagogiczne koncepcje Karola Marksa i Fryderyka Engelsa314
14.1. Pedagogika kultury i jej wkład do teorii i praktyki wychowania314
14.1.1. Wilhelm Dilthey (1833–1911)318
14.1.2. Eduard Spranger (1882–1963)319
14.1.3. Theodor Litt (1880–1962)320
14.2. Pedagogika religijna323
14.2.1. Friedrich Wilhelm Förster (1869–1966)323
14.2.2. Jacques Maritain (1882–1973)325
14.3. Perenializm327
14.4. Edukacyjne koncepcje Karola Marksa i Fryderyka Engelsa oraz ich znaczenie dla teorii i praktyki wychowania330
14.5. Podsumowanie333
Czasy współczesne338
Rozdział 15: Wybrane nurty pedagogiczne oraz ich znaczenie dla teorii i praktyki wychowania339
15.1. Pedagogika pozytywizmu340
15.2. Pedagogika egzystencjalna343
15.3. Pedagogika krytyczna345
15.4. Pedagogika antyautorytarna347
15.5. Pedagogika postmodernistyczna350
15.6. Podsumowanie352
Pierwsze dekady teraźniejszości355
Rozdział 16: Edukacyjny bilans XX i pierwszej dekady XXI wieku356
16.1. Stulecie dziecka356
16.2. Wiek raportów edukacyjnych358
16.3. Stulecie szkolnej eksplozji i krytyki szkoły362
16.4. Wiek paradoksów oświatowych363
16.5. Stulecie szczytnych haseł365
16.6. Wiek kontrowersyjnych dyskusji366
16.7. Podsumowanie368
Zakończenie370
Bibliografia373
Przypisy380
Starożytność380
Wprowadzenie do serii Pedagogika Nauce i Praktyce380
Wstęp380
Rozdział 1 Instytucje, koncepcje, myśli o wychowaniu w starożytnej Grecji381
Średniowiecze382
Rozdział 2 Teoria i praktyka wychowania w starożytnym Rzymie382
Rozdział 3 Wychowanie we wczesnym średniowieczu383
Rozdział 4 Wychowanie między późnym średniowieczem a renesansem383
Rozdział 5 Renesansowe koncepcje pedagogiczne384
Między renesansem a oświeceniem385
Rozdział 6 Reformacja i kontrreformacja a wychowanie385
Rozdział 7 Narodziny i rozwój realistycznych nurtów w wychowaniu385
Oświecenie387
Rozdział 8 Zachodnioeuropejskie wersje oświecenia i ich znaczenie dla teorii i praktyki wychowania388
Rozdział 9 Oświecenie w Polsce389
Rozdział 10 Teoria i praktyka wychowania u progu czasów współczesnych390
Rozdział 11 Natywizm i związane z nim kierunki pedagogiczne391
Rozdział 12 Edukacyjne koncepcje Nowego Wychowania391
Rozdział 13 Socjologiczne nurty w teorii i praktyce wychowania393
Rozdział 14 Pedagogika kultury, pedagogika religijna oraz pedagogiczne koncepcje Karola Marksa i Fryderyka Engelsa394
Rozdział 15 Wybrane nurty pedagogiczne oraz ich znaczenie dla teorii i praktyki wychowania395
Rozdział 16 Edukacyjny bilans XX i pierwszej dekady XXI wieku396
Strona redakcyjna397

Rozdział1

Instytucje,koncepcje,myśli

owychowaniuwstarożytnej

Grecji

spośródtychwydarzeńpozaedukacyjnych,którym

acznijmyodGrecjiorazwskazanianajważniejszych

przypisujesięznaczącywpływnapraktykęiteorię

szerokorozumianegowychowania,atymsamymściśle

znimpowiązanegonauczania.

Takimiwydarzeniamibyłyprzedewszystkimliczne

wtamtychczasachwojny.Itak,około4000latp.n.e.

przybylidoGrecjiAchajowie,którzyzbudowaliprzejętą

późniejprzezinnegreckieszczepycywilizacjęikulturę

myceńską.NaPeloponezieDorowiezałożylipaństwo

nazwanezczasemSpartą,aJonowiewAttyce–Ateny.

PodczastłumieniabuntupodbitejprzezSpartanMesenii

ponieślioniznacznestraty,cosprawiło,żenaczelnym

celemichpolitykistałosięprzygotowaniewszystkich

wolnychmieszkańcówkrajudojegoobronyoraz

doutrzymywaniawpoddaństwielicznejrzeszy

pracującychdlanichniewolników.Temuteżcelowi

podporządkowanowychowanie,któremiałodostarczać

państwusprawnychiodważnychżołnierzy.WVwieku

p.n.e.wybuchływojnyperskie,pamiętnezpowodu

zwycięstwGrekówpodMaratonem(490p.n.e.),

TermopilamiiSalamanką(480p.n.e.),późniejwojny

peloponeskiemiędzySpartąiAtenami,następniewojny

macedońskie,zakończoneklęskąpodCheroneą(474

p.n.e.)iutratąprzezGrecjępaństwowejniezależności,

wreszcieprzegranawojnazRzymem,którywcieliłGrecję

Brak wyników

Z dziejów teorii i praktyki wychowania

Treść książki

Znajdź bibliotekę blisko siebie, i uzyskaj dostęp do ebooka w systemie IBUK Libra