Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Art.2
BrankoTomašićiinniv.Chorwacja
niegoryzykadlażyciaokreślonejosobyzpowoduaktówkryminalnychinnejosoby
iniepodjęłydziałańwgranicachswoichuprawnień,którychracjonalniemożnabyło
odnichwtakiejsytuacjioczekiwać.
Trybunałzbadałnajpierw,czywłaściwewładzewiedziałylubpowinnybyły
wiedzieć,żeM.M.stanowiłzagrożeniedlażyciaM.T
.iV.T
.Stwierdził,żeprokurator
wszcząłprzeciwkoniemupostępowaniekarnezzarzutempoważnychgróźbwobec
M.T
.iV.T
.Sądskazałgozanienapięćmiesięcywięzienia.Ustalono,żepowtarzałjeprzez
długiczas,wokresieodlipcadogrudnia2005r.,równieżwobecnościpracowników
socjalnychipolicji.Zapowiedział,żemazamiarwysadzićjewpowietrzeprzyużyciu
bombywdzieńpierwszychurodzincórki,awięc1marca2006r.Powtarzał,żemabombę,
amożemiećrównieżinnąbroń.Opoważnymtraktowaniutychgróźbprzezwładze
świadczyłfakt,żeM.M.zostałskazanyzanienabezwzględnepozbawieniewolności.
Zbadańpsychiatrycznychwtokupostępowaniakarnegowynikało,żecierpiałnazabu-
rzeniaosobowościiwymagałprzymusowegoleczeniapsychiatrycznego,abypoprawić
uniegozdolnośćlepszegoradzeniasobieztrudnymisytuacjamiżyciowymi.Wopinii
stwierdzonorównieżryzykopopełnieniakolejnegotakiegosamegolubpodobnego
przestępstwa.Tenfragmentopiniibyłwtejsprawieszczególnieistotny.
Ustaleniasądówkrajowychiwnioskiopiniipsychiatrycznejwyraźniewskazy-
wały,iżwładzekrajowezdawałysobiesprawęzpowagisytuacji.Wymaganewięcbyło
podjęciewszelkichrozsądnychkroków,abyniedoszłodospełnieniagróźb.Trybunał
musiałocenić,czywokolicznościachtejsprawytaksięrzeczywiściestało.
ChociażM.M.wielokrotniewspominał,żemabombęimógłbymiećrównież
innąbroń,wdochodzeniunieprzeszukanojegopomieszczeńanisamochodu.Kiedy
decyzjaoprzymusowymleczeniupsychiatrycznymstałasięprawomocnaiwykonalna,
M.M.odprawietrzechmiesięcyprzebywałwięzieniu.Wsytuacjigdyskazanogona
pięćmiesięcywięzienia,leczeniemogłotrwaćjedynieokołodwóchmiesięcy,doczasu
zwolnienia.ZdaniemTrybunałuwtakkrótkimokresieniemożliwebyłoporadzenie
sobiezpoważnymiproblemamipsychiatrycznymiM.M.
Rządniewykazał,abyleczeniepsychiatryczneM.M.wokresieodbywaniakary
więzieniabyłorzeczywiścieiwłaściwieprowadzone.Zdokumentówwynikało,że
leczenieM.M.wwięzieniuskładałosięzkontrowersyjnychsesjizudziałempersonelu
więzienia,zktóregoniktniebyłpsychiatrą.Rządniewykazał,abywjegoprzypadku
naczelnikwięzieniaustaliłindywidualnyprogramwykonaniakary,chociażwymagał
tegokodekskarnywykonawczy.Takiindywidualnyprogrammiałbywtymprzypadku
dodatkoweznaczeniezewzględunafakt,żekarawięzieniabyłapołączonaześrodkiem
takważnym,jakprzymusoweleczeniepsychiatrycznenakazaneprzezsądwzwiązku
zpoważnymigroźbamipozbawieniażyciainnychosób.
Regulacjedotycząceegzekucjiśrodkawpostaciprzymusowegoleczeniapsy-
chiatrycznegomiałycharakterbardzoogólny.ZdaniemTrybunałuokolicznościtej
sprawypokazały,żeprzepisytenierozwiązywaływłaściwiekwestiistosowaniaprzy-
musowegoleczeniapsychiatrycznegojakośrodkazabezpieczającegoipozostawiałyje
całkowiciedoswobodnegouznaniawładzwięziennych.Trybunałuważałjednak,że
regulacjetakiemusząbyćtegorodzaju,abyzapewniałymożliwośćwłaściwejrealizacji
celusankcjikarnych.Wtejsprawieaniregulacjeprawne,aniwyroksądunakazujący
25
