Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
32
CZĘŚĆ1
Jaksięuczymy
Weksperymencienazwierzętachmożliwejestprzyglądaniesięhipokampowi
wtrakcieuczeniasięnowychmiejsc.Jakdokładniesiętodzieje,jakuczymysię
nowychmiejsc?Klasycznyeksperymentnatentematopublikowanow1993roku
wczasopiśmieScience(patrzteż:Spitzer,1996,s.86inastępne).Dwajamerykańscy
naukowcy,MatthewWilsoniBruceMcNaughtonumieściliokołostumalutkichdru-
cikówwhipokampachszczurów,abymócrejestrowaćaktywnośćpojedynczychneu-
ronów.Odparulatbyłowiadomo,żekomórkihipokampareagujączęściowospecy-
ficznienamiejsca:komórkareagujedokładniewtedy,kiedyszczurznajdziesię
wokreślonymmiejscuswojegoterytorium.Dlategotakakomórkanazywanajestteż
komórkąmiejsca(ang.placecell).
WilsoniMcNaughtonchcielisiędowiedzieć,jakdługoorganizmuczysięinfor-
macjiootoczeniu.Umieścilizwierzętawklatce(rys.2.2),wktórejbyłymałekulecz-
kiczekoladymającezachęcićzwierzęta,bysiędokładnierozejrzały.Naścianach
klatkiznajdowałysię,wceluułatwieniaorientacji,różnebodźcewzrokoweidoty-
kowe(niewidaćichnarysunku).Napodstawiewzorcaaktywnościkomórekner-
wowych,zarejestrowanegodziękielektrodom,okazałosię,że20do30procent
Rysunek2.2
SchemateksperymentuWilsonaiMcNaughtona(ugóry).Szczurmóglsiępoczątkowoswobodnie
poruszaćtylkopoprzedniejczęściklatki(wielkość:62×124cm),którejdrugaczęść,odgrodzonanie-
przejrzystąprzegrodą,byladlaniegoniedostępna.Naglowiezwierzęciaznajdowalasięaparatura
umożliwiającaodprowadzaniesygnalówdokomputerazdużąmocąobliczeniową,któryjenastępnie
przetwarzal.Kiedyprzyjrzymysięklatcezgóry,tomożemylatwoprzedstawićaktywnośćszczura
wczterechdziesięciominutowychfazacheksperymentu(udolu):wfazach1i4szczurbiegatylkopo
jednejczęściklatki,wfazach2i3zaśmadodyspozycjicalą,niepodzielonąklatkę
faza1
faza2
faza3
faza4
