Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
wstaliiustawilisięnaśrodkubaraku.Wpierwszejchwiliniewiadomo
—wychodzączychcąsiębić.JedenzRosjanwytłumaczyłPolakom,
żetodlanichzbytważne,żetrzebabyłowstać,bojaksięstoi,
towidaćdalej,prawiedodomu.Igłosamiszarymiodsmutku,
dźwięcznymiodukrytychwnichłezzaczęlimelorecytację:
Тыживаеще,моястарушка?
Живия.Приветтебе,привет!
Пустьструитсянадтвоейизбушкой
Тотвечернийнесказанныйсвет.
Пишутмне,чтоты,таятревогу,
Загрустилашибкообомне,
Чтотычастоходишьнадорогу
Встаромодномветхомшушуне.
Итебеввечернемсинеммраке
Частовидитсяодноитож:
Будтокто-томневкабацкойдраке
Саданулподсердцефинскийнож.
Ничего,рoдная!Успокойся.
Этотолькотягостнаябредь.
Нетакойужгорькийяпропойца,
Чтоб,тебяневидя,умереть.
Ktośszepnął:„ListdomatkiJesienina”.Przerobionynałagierną
pieśń.JedenzRosjanzapytał:
—Pieriewodit′?
—Nie,myteżrozumiemybeztłumaczenia.
