Treść książki

Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
masęciała,wzrostiwiekdziecka.Koncepcjęopieraniasięwobliczeniachnapowierzchniciała
wprowadziłCrawfordw1950roku,wskazując,żeparametrywielupodstawowychprocesów
fzjologicznychworganizmachssakówstałe,jeśliwyrazisięjewprzeliczeniunajednostkę
powierzchniciała.Zależnośćustalono,dokonująckorelacjistężenialekuwekrwizdawką
obliczonąnapodstawiepowierzchniciała.
Napodstawiedanychzpiśmiennictwausystematyzowanowzorysłużącedoobliczaniadawek
wzależnościodwiekudziecka,uwzględniającfarmakopealnemaksymalnedawkijednorazowe
idobowe.ZamieszczonywFPXIIwykazdawekjednorazowychidobowychsubstancjiczynnych,
zarównozwyklestosowanych(zalecanych),jakimaksymalnych,obejmujesubstancjeleczni-
cze,którychmonografezostaływniejopublikowane.Zakresdawekwyrażonychwjednostkach
masy,tj.gramachlubmiligramach,określonodlanajczęściejwykorzystywanychdrógpodania
lekuiprzyjętodlamężczyznwwieku20–40latomasieokoło70kg.Wprzypadkulekówdosto-
sowaniazewnętrznegopodanezwyklestosowanestężeniasubstancjiczynnejwpostacileku.
Obowiązkiemosobysporządzającejpediatrycznylekrecepturowyjestkażdorazowakontrolada-
weklekunapodstawieuzyskanychdanych,tj.wieku,masyciałaiwzrostudziecka.Należywyko-
naćkontrolępediatrycznychdawekmaksymalnychzarównojednorazowych,jakidobowych.Jest
tootyleistotne,żenawetjeślidawkajednorazowaniejestprzekroczona,dawkadobowamoże
okazaćsięzbytdużaprzyzaleconymprzezlekarzaschemacieaplikowanialeku.Wówczaspo
konsultacjizlekarzemmożnazmienićschematdawkowanialubzmniejszyćdawkęjednorazową.
Próbyrozwiązaniaproblemuprawidłowegoobliczaniadawkilekumająponad100-letniąhis-
torię.Pierwszepublikacjenatematokreślaniadawkinapodstawiepowierzchniciałaukazały
sięw1916roku.Początkowoopieranosięnawynikachbadańdotyczącychmałejgrupypa-
cjentów,alepóźniejstwierdzono,żezmianyparametrówfzjologicznychifarmakokinetycznych
najściślejkorelujązpowierzchniąciałaiuznano,żetenparametrmożestanowićwprzypadku
wielulekówpodstawędoustaleniadawki.
Wielkośćpowierzchniciałamożnanp.obliczyćzapomocąwzoruMostellera:
P
d=
111
w×m
3600
gdzie:
P
dpowierzchniamasyciaładziecka,
mmasaciaładziecka(kg),
wwzrostdziecka(cm).
(1)
Jeżelimasaciaładzieckajestwedługnormodpowiedniadowzrostu,możnaposłużyćsięda-
nymidotyczącymizależnościpowierzchniciałaodmasyciała.Obecniewielepublikacjizawiera
tabeleuwzględniająceteparametryliczbowedladzieciomasieod1do10kgorazpowyżej
10kg(tab.3.3i3.4).Jesttobardzocennadokumentacja,gdyżułatwiaokreśleniedawkileku,
zwłaszczadladzieci,którychmasaciaławynosimniejniż10kg.
Doobliczaniadawkilekudladzieciponiżej2.rokużyciaproponujesięwzórFriedaorazwzór
naobliczaniedawkilekunapodstawiepowierzchniciała,którymożnatakżestosowaćwprzy-
padkudzieciwwiekupowyżej2lat(tab.3.5).Doodczytuwielkościpowierzchniciałanapod-
stawienomogramówkoniecznajestznajomośćwzrostuimasyciaładziecka(ryc.20.1).Nomo-
gramydlaosóbdorosłychmożnastosowaćtakżedladziecipowyżej1.rokużycia(ryc.20.2).
Oddzielnienomogramyopracowanodladzieciponiżej1.rokużycia.Tensposóbobliczania
dawkilekujestszczególniezalecanyudzieciotyłych.
26
3.PACJENCIPEDIATRYCZNI