Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Rozdziałii
Komunikacjainterpersonalnapodstawą
kształtowaniaszkolnychrelacji
Komunikacjastanowipierwszykroknadrodzebudowaniawzajemnych
więziwszkole.Odtegowszystkosięzaczyna,aleniewolnonamzatrzymać
sięnatymetapie.JakpiszeJ.Parafiniuk-Soińska1:
komunikacjajeststałymelementemżyciaczłowieka,sposobemporozumie-
waniasięludzi–jestkoniecznością.Komunikat,oilezatakizostanieuzna-
ny,znaczyzawsze"coś”dla"kogoś”
.Znaczeniestanowitrwałąwięźmiędzy
formąsłowa-sygnałem–ajegotreścią,międzykomunikującymisięosobami.
Sygnałjestczęściąfizykalnegoświata,natomiastsymbolijegoznaczeniesą
cechamiludzkiegoświata.Słowo-symbolniejestaniabstrakcyjne,anikon-
kretne;aniracjonalne,aninieracjonalne–jestzawszetakie,jakieznaczenie
zostałomuprzypisane.TakwięcSłowo,Myśl,Byttworząnasząrzeczywi-
stość,obrazświata,przeszłego,teraźniejszego,przyszłego,jegosensiwartość.
Język,najbardziejpowszechnaformaartykułowaniamyśli,masiłęsprawczą,
kreacyjną.Odsłowadoznaczeniaiodwrotnietostałekierunkimiędzyoso-
bowychrelacjizachodzącychwprocesiekomunikacjiorazwprocesiekształ-
cenia.Relacjekomunikacyjnezachodząnapodłożuznaczeniowym.Gdy
słowolubszerszykomunikatniemadlaodbiorcyznaczenia,stajesiępustym
znakiem.Możebyćzapamiętany,wysłuchany,leczniewielepozatym.
Komunikatywformiebezpośredniej,pośredniej,werbalnejiniewerbalnej
sąpodstawowymłącznikiemmiędzynadawcąaodbiorcą.Jakieznaczeniepo-
znawcze,etyczne,moralneipragmatyczneprzypisząodbiorcykomunikatom,
takabędzieichwartośćiskutek.Dlategowstrukturzeprocesukomunikacyj-
negooboknadawcy,któremuprzypisujesięokreśloneintencje(powodowanie
uodbiorcyokreślonejzmianywliczbiewiadomości,umiejętności,zachowań),
wyróżniasięodbiorcę,odktóregooczekujesięrozumieniakomunikatu,rea-
gowaniazgodniezintencjąnadawcyiintencjąwłasną.
K.Markiewicz2,kontynuującniejakomyślJ.Parafiniuk-Soińskiej,uważa,
żeteoriakomunikowaniasięzawarunekporozumieniazakładaposługiwanie
1J.Parafiniuk-Soińska,Kuhumanistycznejedukacji,[w:]Wkręguedukacjinaukpedagogicznych
ikrajoznawstwa,red.E.Kameduła,J.Kuźniak,Poznań2003,s.287.
2K.Markiewicz,Językdiagnozypsychologicznejwróżnicowaniurzadkichzaburzeńrozwojowych,
[w:]Psychologiakomunikowaniasię,red.T.Rzepa,Szczecin2001,s.141.
–22–
