Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
poznawczych,będącerezultatemodmiennychwzorówsocjalizacyjnych
wrodziniedziecka.Zakładałistnieniezwiązkówmiędzymyśleniem
amówieniemitwierdził,żeimbardziejskomplikowanajestskładnia
komunikatu,tymbardziejstymulujeonarozwójumysłowydzieckaiwpływa
nakształtowaniesiępewnejmatrycypoznawczej.Tazkoleiumożliwia
ujmowanieobiektówwichwzajemnychrelacjach,otwierającjednocześnie
drogędotworzeniabardziejzłożonychkonceptualniepowiązań.Ponieważ
dzieckowewczesnymwiekustajesięwrażliwenaformęużyciawyrażeń
językowych,język,którypozwalanawyrażaniesądówiuczućwsposób
osobistyizindywidualizowanyBernsteinnazwałjęzykiem
formalnym.Wprzypadkudzieckazrodzinyrobotniczej,którego
kompetencjakomunikacyjnakształtowanajestprzezkomunikatyoprostej
strukturze,zakresmożliwychpowiązańmiędzyobiektamijestznacznie
bardziejograniczony.Język,któryzawierastosunkowodużąliczbęrozkazów,
krótkichzdańiktóregostopieńogólnościjestniski,zostałprzezBernsteina
nazwanyjęzykiempublicznym.
Omówionakoncepcjawymagaławwielupunktachdokładniejszego
opracowania.Bernsteinniewyjaśniłwsposóbwyczerpującyzwiązkumiędzy
stylempoznawczymajęzykiem;niewiadomotakże,corozumiałpod
pojęciami„treść”i„struktura”obiektu(jakmożnajerozdzielić?),nieokreślił,
jakierealizacjejęzykoweimodpowiadają.Brakrównieżgłębszego
omówieniapowiązańmiędzywzoramisocjalizacjiiprzyjętymiwrodzinie
wzoramikomunikacji.PrawdopodobnieBernsteinrównieżdostrzegałsłabe
punktykoncepcji,bowiemwdalszychpracachodszedłonodpsychologicznej
charakterystykistylówpoznawczychiskupiłsięnakonstruowaniuindeksów
charakterystycznychcechklasowychwariantówjęzykowych.
Leksykalneisyntaktycznecechyjęzykapublicznego
iformalnego
Wpracachzlat1959–1962Bernsteinzająłsięopracowaniemleksykalnych
istrukturalnychcechjęzykapublicznegoiformalnego(tab.1.1).Podziałten
niejestklasyfikacjądychotomiczną,językpublicznyiformalnynależyraczej
traktowaćjakodwatypyidealne:wrzeczywistościmowa(atakżejej
pisemnyodpowiednik)może,aleniemusi,spełniaćwszystkie
zwymienionychkryteriów,zbliżającsiędojednegozwyróżnionychtypów.
Wymienionecechyjęzykawskazują,żeBernsteinbadałgoprzede
wszystkimpodkątemjegoleksykiiskładni.Nieograniczałsięjedyniedoich
opisu,aledążyłdoukazaniafunkcji,jakiepełniątedwatypyjęzyka
wprocesiekomunikacji.Należydodać,żewięcejuwagipoświęciłjęzykowi
publicznemu,comożnawytłumaczyćtym,żechociażwszyscyposługujemy
siętymjęzykiemwpewnychsytuacjachspołecznych,jestondlapewnych
grupspołecznychpodstawowymśrodkiemkomunikacji.
Dalszeanalizypokażą,żematoistotneznaczeniedlatransmisjikultury
winstytucjachsocjalizacyjnych.
Tabela1.1
Charakterystykajęzykapublicznegoiformalnego
