Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
zaczerpniętezkantykukrólaEzechiaszauleczonegoześmiertelnej
choroby,sugerujeanalogicznykontekstbiograficznydlawiersza
Morsztyna.
Wschorzeniachtychnależychybawidziećgłównąprzyczynę
rychłegozgonu.Pierwszyoniedawnejśmiercipoetydoniósł
wspomnianykompanbraniewski,Orzelski.Wmakaronicznym
cykluz1623rokuopisałonwizjęParnasuzaludnionegoprzez
nieżyjącycharcypoetówrzymskichiwłoskich,doktórychdołączyli
dwajPolacy:
Sarmaticumquedecus,KochanoviusilleJoannes,
Morstinusquemeuswiekumcelebrandusinomnem,
Quemświeżozazdrosnenimisrapueresorores[67].
Autorskanotamarginalna:„HieronimusMorstin”,niepozostawia
wątpliwości,okimmowa.Tęmałoprecyzyjnądatacjęmożna
uściślić.Wlatach1622–1624wróżnychdrukarniachukazałysię
ażtrzywznowieniaŚwiatowejRozkoszy.Ponieważpośmierci
autora,jeślijegorodzinaniedysponowałaodpowiednim
przywilejem,typografmógłbezkarniewznawiaćbezpańskiedzieło,
zgonpisarzanależałobyumiejscowićbezpośrednioprzedtym
przedziałemczasowym.Gdypoczytnydrukstawałsięłakomym
kąskiem,wygrywałnajszybszy.Wświetlewielkopolskiego
rozdziałubiografiipoetychybaniejestprzypadkiem,iżprzy
poemacieMorsztynaówwyścigwygrałimpresorpoznański.
Wroku1622bezpardonuwymieniłonoryginalnąprzedmowę
nawłasną,zatajająctymsamympersonaliafaktycznegotwórcy–
najwyraźniejniebyłogojużwśródżywych.Jaknaautora,który
ledwieprzekroczyłczterdziestkę,HieronimMorsztynpozostawił
imponującydorobekpoetycki.
II.NAPOGRANICZUDWÓCHOBIEGÓWLITERACKICH
Tekstydodruku.Porenesansowychmistrzachmłodytwórca
odziedziczyłfascynacjęczarnąsztuką,któranietylkoratowała
dziełoprzedzatratą,alerównieżjenobilitowałaiudostępniała
szerokiemuodbiorcy,zapewniającpamięćupotomnych.Wzmiankę
obroszurzezprogramemjegoszkolnegowystąpienianauroczystym
