Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
doHistoryiuciesznejokrólewnieBanialucejakoerotycznepieśni
śpiewaneprzezmuzykantów(X,w.203–212,215–226,229–246),
czwartyanakreontykprzechowałyodpisyjegowierszy(Kupido
ranny).InnąpieśńzromansuoBanialuce(X,w.337–346)otwiera
dystychzaczerpniętyzidylliprzypisywanejwówczasTeokrytowi
(Theokritos,ok.310–ok.250p.n.e.)[81],awjednejzwczesnych
próblirycznychnaśladowałMorsztyndłuższyfragmenttego
greckiegosielankopisarza(AedylionTheocriti„Demorteinterfecti
Adonidis”).
Odtwórcówgreckichbardziejzajmowaligoautorzyrzymscy,nie
tylkoOwidiusz.SpośróddziełHoracego,próczwanitatywnychbon
motów(I10,w.7–16;II17,w.2;II20,w.5–8;II24),
zainteresowałogojedyniebezceremonialnewyznaniedotyczące
niewybrednejnaturyżądzyerotycznej,któresparafrazował
irozwinąłwosobnychutworach(I75–76).ZSenekiMłodszego
(LuciusAnnaeusSeneca,4p.n.e.–65n.e.)przejął–jakzdumą
zaznacza:dosłownie–rozbudowaneporównanieztragediiTyestes
(Thyestes,w.707–714),bywykorzystaćjenacelefrywolnego
wyznania(ExSeneca,deverboadverbum)[82].Podobniezdorobku
Wergiliusza(PubliusVergiliusMaro,70–19p.n.e.)napotrzeby
młodzieńczegoerotyku(I54,w.1–14)sparafrazowałzaledwie
jednoporównaniezEneidy(AeneisIV,w.68–83).Zliryków
przypisywanycharbitrowielegancji,Petroniuszowi(Gaius
Petronius,27–66),wybrałdwa,zktórychjedenrozwinął
wszczegółowyportretpięknejdziewczyny,naszkicowanyzgodnie
zkonwencjąpetrarkistyczną(WierszeprzełożoneexPetronio
napolskie)[83].Pozostającwkręguszkolnychlektur,Morsztyn
konsekwentnienaśladowałutworyotematycemiłosnej,którą
uznawałzawartąprzyswojeniapolszczyźnie.
Dialogztradycją:szkołapoetównowołacińskich.Wśród
inspiracjipoetyznajdujemyrównieżwierszełacińskojęzycznych
autorówrenesansowych,którzyswątwórczościąerotycznąstarali
sięodświeżyćspowszedniałejużporównania,metaforyisytuacje
liryczne,nadającimwirtuozerskikształt.Morsztynprzełożyłm.in.
epigramatJoachimaduBellay(1522–1560),czołowegotwórcy
francuskiejPlejady(inc.„Noxeratetpactaeproperabamadtecta
puellae”),anoty:„zwłoskiego”przykilkuinnychtłumaczeniach
wskazują,iżautorzyłacińskichoryginałówwywodzilisięzItalii.
Niekiedybyłytoepigramatycznedrobiazgi,jakwierszeLuigiego
