Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
SZTUKASTAROŻYTNA
Sąludzie,którzymająnależytystosunekdosztuki
starożytnej(niektórzynawetsąwniejrozkochani)iinni,
którzynależytegostosunkudosztukistarożytnejdopiero
nabierają.Wtymdrugimprzypadkuodbywasiętomniej
więcejtak:kiedypierwszyrazprzyjdądowielkiegoskładu
dziełsztukiantycznej,doMuzeumWatykańskiegolub
dotermalbomuzeumwNeapolu,początkowodługo
wnabożnymskupieniustojąprzedkażdąrzeźbą
izachwyceniszepcząjakiśklasycznycytat,naprzykład:
Caesarpontemfieriiussit
.Popierwszejpółgodzinie
dyskretnieprzyspieszająkroku.Pogodzinieprzez
następnesaleprzechodząenergicznymmarszem.
Apokolejnymkwadransiejużchcielibymiećrower.
Drugiestadiumnastępuje,gdypodróżnikwidzi
dziewięćgłówSokratesa,stojącychwszeregunapółce
jaksłojezkonfiturami,siedmiuHomerów,trzynastu
HadrianówidwudziestąWenuswedługPraksytelesa;
wtedyzaczynapojmować,żetrzebadostrzegaćróżnicę
międzykamieniarstwemirzeźbiarstwem.Agdyzobaczył
jużwszystko,wreszciewie,żeżadna„sztukastarożytna”
właściwienieistnieje;żesątotylkosłowa,oznaczające
rzeczytakróżne,jakdajmynatoCimabueiLang-hans.
Conajmniejtakwielkajestróżnicamiędzymetopami
selinuńskimiwPalermoajakimśportretemKarakalli.
Takwięcprzedewszystkimpierwszasporaróżnica
rysujesięmiędzyrzeźbiarstwemgreckimirzymskim;
