Neuropsychologia kliniczna. Urazy mózgu, t. 2

Maria Pąchalska

Uzyskaj dostęp

Zakup książkę

ISBN/ISSN:

978-83-01-14978-9

DOI:

Wydawnictwo:

Wydawnictwo Naukowe PWN

Rok wydania:

2007

Liczba stron:

400

XML:ISBN/ISSN:

ONIX MARC21

Bibliografia:

Pąchalska, Maria. Neuropsychologia kliniczna. Urazy mózgu, t. 2. Red. . Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2007, 400 s. ISBN 978-83-01-14978-9

Bibliografia refWorks:

RT Book, Whole

SR Electronic(1)

A1 Pąchalska, M.

T1 Neuropsychologia kliniczna. Urazy mózgu, t. 2

PB Wydawnictwo Naukowe PWN

PP Warszawa

YR 2007

SN 978-83-01-14978-9

Bibliografia BibTex:

@Book{ 308, author = "Pąchalska, Maria", editor = "", title = "Neuropsychologia kliniczna. Urazy mózgu, t. 2", publisher = "Wydawnictwo Naukowe PWN", year = "2007", address = "Warszawa", isbn = "978-83-01-14978-9" }

Bibliografia endNote:

TY - BOOK

AU - Pąchalska, Maria

ED -

TI - Neuropsychologia kliniczna. Urazy mózgu, t. 2

PB - Wydawnictwo Naukowe PWN

CY - Warszawa

PY - 2007

SN - 978-83-01-14978-9

ER -

Netografia (standard APA):

Pąchalska, Maria. Neuropsychologia kliniczna. Urazy mózgu, t. 2 [baza danych online] Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2007 [dostęp: 02 05 2024]. Dostęp w Ibuk Libra: https://libra.ibuk.pl/reader/neuropsychologia-kliniczna-urazy-mozgu-t-2-maria-pachalska-308.

psychologia, neuropsychologia, rehabilitacja, diagnozowanie, diagnoza w psychologii, terapia psychologiczna

Nowoczesny i przekrojowy wykład o diagnozie i rehabilitacji neuropsychologicznej osób po urazie mózgu!

Atutem pracy jest połączenie w jedną spójną całość najnowszych światowych trendów w myśleniu o mózgu (przede wszystkim teorii mik...

Więcej

ISBN/ISSN:

978-83-01-14978-9

DOI:

Wydawnictwo:

Wydawnictwo Naukowe PWN

Rok wydania:

2007

Liczba stron:

400

XML:ISBN/ISSN:

ONIX MARC21

Wprowadzenie11
Cel książki13
Teoria mikrogenetyczna15
Co zaprezentowano w książce16
Dla kogo jest ta książka18
Podziękowania18
Rozdział 1. Wyobraźnia i myślenie21
1.1. Istota wyobraźni i myślenia21
1.1.1. Co to jest wyobraźnia23
1.1.2. Myślenie, rozwiązywanie problemów i inteligencja25
1.2. Wyobraźnia26
1.2.1. Wyobrażenie ruchu30
1.2.2. Rodzaje wyobrażeń ruchu32
1.2.3. Wyobraźnia a pamięć33
1.2.4. Wyobraźnia a emocje35
1.2.5. Neuronalne podstawy wyobrażeń36
1.2.6. Ku teorii wyobraźni38
1.3. Abstrakcyjne myślenie45
1.3.1. Zaburzenia abstrakcyjnego myślenia47
1.4. Logiczne myślenie49
1.4.1. Zaburzenia zdolności logicznego myślenia51
1.5. Diagnostyka zaburzeń wyobraźni i myslenia53
1.5.1. Testy wyobraźni53
1.5.2 Prosty Test Neurolingwistyczny - Zrewidowany55
1.5.3. Testy inteligencji56
1.5.4. Badanie płynności myślenia dywergencyjnego60
1.6. Rehabilitacja pacjentów z zaburzeniami wyobraźni i myślenia63
1.6.1. Program porównywania przedmiotów parami64
1.6.2. Program rozwiązywania problemów65
1.6.3. Terapia mitem66
1.6.4. Terapia sztuką69
Rozdział 2. Pourazowa afazja75
2.1. Wstęp75
2.2. Problematyka komunikacji76
2.2.1. Definicja komunikacji81
2.2.2. Inne problemy definicyjne83
2.3. Zaburzenia komunikacji u osób po urazie mózgu87
2.3.1. Zaburzenia procesów przedjęzykowych87
2.3.2. Zaburzenia procesów językowych94
2.3.3. Afazja pourazowa97
2.4. Neuropsychologiczna ocena zaburzeń procesów językowych104
2.4.1. Nieformalne metody oceny afazji pourazowej105
2.4.2. Metody badania afazji pourazowej106
2.5. Rehabilitacja chorych z afazją pourazową108
2.5.1. Spontaniczne wyzdrowienie z afazji przez chorych po urazie mózgu108
2.5.2. Programy rehabilitacji chorych z afazją109
2.5.3. Terapia ukierunkowana na rozumienie wypowiedzi109
2.5.4. Terapia stosowana przy zaburzeniach mówienia111
2.5.5. Terapia zaburzeń syntaktycznych114
Rozdział 3. Pourazowa dyspragmatyka i aprozodia118
3.1. Wstęp118
3.1.1. Pragmatyka, tekst, dyskurs120
3.1.2. Genre122
3.1.3. Procesy pragmatyczne123
3.1.4. Pragmatyka a prawa półkula mózgu123
3.2. Zaburzenia komunikacji o charakterze pragmatycznym126
3.2.1. Zaburzenia pragmatyki u osób z pourazowym uszkodzeniem płatów czołowych126
3.2.2. Dyspragmatyka pourazowa127
3.2.3. Aprozodia pourazowa130
3.3. Metody badania dyspragmatyki i aprozodii133
3.3.1. Jakościowe badanie dyspragmatyki134
3.3.2. Ku taksonomii błędów pragmatycznych138
3.4. Metody terapii141
3.4.1. Strategie poznawcze141
3.4.2. "Modelowanie" zachowania terapeuty142
Rozdział 4. Pourazowe zaburzenia pisania i czytania146
4.1. O istocie zaburzeń pisania146
4.2. Neuropsychologiczna ocena pourazowych zaburzeń pisania147
4.2.1. Poznawczy model pisania148
4.2.2. Pourazowe zaburzenia pisania150
4.2.3. Proces neuropsychologicznej oceny agrafii154
4.3. Techniki terapii agrafii155
4.3.1. Wzmocnienie konwersji fonem-grafem155
4.3.2. Wzmocnienie skojarzeń semantyczno-ortograficznych156
4.3.3. Terapia agrafii związanej z innymi zaburzeniami neurologicznymi156
4.4. Neuropsychologiczna ocena pourazowych zaburzeń czytania158
4.4.1. Istota aleksji158
4.4.2. Podejście modelowe159
4.4.3. Techniki diagnozy pourazowych zaburzeń czytania161
4.5. Techniki terapii aleksji164
4.5.1. Terapia czystej aleksji164
4.5.2. Terapia patologicznego literowania165
4.5.3. Terapia aleksji związanej z pomijaniem stronnym166
4.5.4. Terapia aleksji głębokiej166
4.5.5. Terapia aleksji powierzchniowej168
4.5.6. Podsumowanie168
Rozdział 5. Dysartria pourazowa170
5.1. Istota dysartrii170
5.1.1. Definicja dysartrii170
5.1.2. Głębokość dysartrii173
5.2. Diagnoza dysartrii174
5.2.1. Techniki diagnostyczne178
5.3. Terapia dysartrii180
5.3.1. Techniki terapeutyczne180
5.3.2. Podejścia terapeutyczne182
Rozdział 6. Zaburzenia tożsamości191
6.1. Uwagi wstępne191
6.1.1. Neuropsychologia tożsamości193
6.1.2. Mikrogenetyczne podejście do tożsamości i osobowości196
6.2. Diagnozowanie zaburzeń tożsamości200
6.2.1. Zmiany tożsamości u pacjentów po urazie mózgu202
6.3. Terapia zaburzeń216
6.3.1. Terapia zaburzeń tożsamości216
6.3.2. Metody rehabilitacji220
Rozdział 7. Zaburzenia osobowości226
7.1. Psychologia i patopsychologia osobowości226
7.1.1. Definicja osobowości226
7.2. Diagnozowanie zaburzeń osobowości237
7.2.1. Zmiany osobowości w zależności od głębokości i miejsca urazu mózgu238
7.2.2. Testy osobowości252
7.2.3. Kwestionariusz Zachowań Osoby z Zespołem Czołowym258
7.2.4. Utrzymywanie się zaburzeń260
7.3. Terapia zaburzeń osobowości262
7.3.1. Program rehabilitacji pacjentów z zespołem czołowym262
Rozdział 8. Mikrogenetyczny model rehabilitacji neuropsychologicznej pacjentów po urazach mózgu269
8.1. Wstęp269
8.2. Podejście procesowe w praktyce klinicznej270
8.2.1. Proces zdrowienia275
8.3. Ogólne ramy pojęciowe podejścia mikrogenetycznego do rehabilitacji neuropsychologicznej277
8.3.1. Cykliczność procesu terapii278
8.3.2. Rehabilitacja ukierunkowana na cel279
8.3.3. Stymulacja metafunkcji pośredniczących280
8.4. Rehabilitacja neuropsychologiczna według podejścia mikrogenetycznego281
8.4.1. Rehabilitacja pacjentów z lekkimi i umiarkowanymi urazami mózgu281
8.4.2. Rehabilitacja pacjentów z ciężkimi, bardzo ciężkimi i niezwykle ciężkimi urazami mózgu282
8.4.3. Ustalenie realnych celów wczesnej rehabilitacji neuropsychologicznej283
8.4.4. Strategie poznawcze stosowane w rehabilitacji neuropsychologicznej284
8.5. Neuropsychoterapia286
8.5.1. Kryzys w rodzinie287
8.5.2. Rola rodziny w procesie rehabilitacji292
8.5.3. Zespół opiekuna294
8.5.4. Terapia rodzinna295
8.6. Podsumowanie296
Rozdział 9. Powrót do społeczeństwa298
9.1. Reintegracja społeczna chorych po urazach mózgu298
9.1.1. Przystosowanie do zaistniałej niepełnosprawności300
9.1.2. Bariery społeczne303
9.1.3. Aktywne uczestnictwo w życiu społecznym304
9.1.4. Umiejętności społeczne308
9.1.5. Powrót do zdolności celowego działania311
9.2. Powodzenie w rehabilitacji neuropsychologicznej313
9.2.1. Skale pomiaru poprawy318
9.2.2. Czas rozpoczęcia i intensywność prowadzonej rehabilitacji jako czynniki warunkujące powodzenie w rehabilitacji320
Rozdział 10. Jakość życia pacjentów po urazach mózgu328
10.1. Pojęcie jakości życia328
10.1.1. Ku definicji jakości życia328
10.2. Jakość życia jako miara sukcesu w rehabilitacji neuropsychologicznej329
10.2.1. Jakość życia a występowanie cech zespołu czołowego331
10.2.2. Jakość życia a zaburzenia wyobraźni i myślenia333
10.2.3. Inne czynniki warunkujące jakość życia335
10.3. Studia przypadków337
10.3.1. Pacjent M.S337
10.4. Uwagi końcowe339
10.3.2. Pacjent R.B339
11.1. Ku przyszłości341
Rozdział 11. Kierunki dalszych poszukiwań342
11.2. Kierunki badań342
11.2.1. Zaburzenia tożsamości a pamięć autobiograficzna342
11.2.2. Konieczność sprecyzowania definicji osobowości u pacjentów po urazach mózgu343
11.2.3. Zmiany systemu wartości344
11.2.4. Wyodrębnienie zespołów pourazowych345
11.2.5. Opracowanie programów terapii dla pacjentów z zaburzeniami zachowania348
11.3. Postulaty349
11.3.1. Zbieranie wiarygodnych danych na temat urazów mózgu w Polsce349
11.3.2. Podniesienie w społeczeństwie poziomu świadomości dotyczącej urazów mózgu350
11.3.3. Opracowanie programów ukierunkowanych na ułatwienie życia chorym po urazie mózgu w zakresie prawa i administracji351
11.3.4. Włączanie rodziny chorego do procesu rehabilitacji353
11.3.5. Stosowanie komputerów w procesie diagnozy i terapii chorych po urazach mózgu355
11.4. Zakończenie356
Piśmiennictwo357
Indeks nazwisk379
Indeks rzeczowy384

1.2.WyobraŸnia

1.2.1.Wyobrażenieruchu

Wyjątkiemodogólnejzasadyzaniedbaniazagadnieniawyobraźniwistniejącej

literaturzeneuropsychologicznejsąpracepoświęconeprocesowiwyobrażeniaruchu

(Kolb,Whishaw2003).Jesttooczywiściepodstawowyproblem,nietylkodlaludz-

kiegoumysłu.Przypuśćmy,żepatrzymynatenisistę,któryczekanapodaniepiłki

przezprzeciwnika.Oczywiściewyobrażasobie,cobędziezachwilęijaknato

zareaguje.Całaistotatejgrypolegajednaknatym,żeniemożnaprzewidziećdo

końca,jaktapiłkazostaniepodana.Czekającnapodaniepiłkitenisistanieczeka

wjednymmiejscu,nietkwiwbezruchu:wręczprzeciwnie,podskakujewjednym

miejscu,bujasięzbokunabok,gdyżnauczyłsię,żegdypiłkazostaniewybita,

będziemusiałbardzoszybkobiecijąodbić,zaśrozruchzcałkowitegobezruchu

jestwolniejszyiwymagawięcejwysiłku.Jednakstoiwjednymmiejscudlatego,

żewedługregułgryiprawfizykipodaniemusinastąpićwograniczonymobszarze,

cosprawia,żeodbiciepiłkibędziemożliwezograniczonejliczbypołożeńjego

ciała.Gdyprzeciwnikwybijapiłkęwpowietrze,tenisistawykonujenagłyruch

wjednymlubdrugimkierunkuiodbijają.

Codokładniedziejesięwmózgutegotenisisty?Zapytanaotowiększość

zawodowcówpowie,żeprzygotowujesię,skupiasię,robiumysłowepróbyodbicia

piłki.Czywyobrażasobietorlotupiłki?Czyćwiczyniezbędneruchydotrafienia

rakietąwpiłkęwodpowiednimmomenciepododpowiednimkątem?Czybada

warunki,abydostosowaćwyuczone,tysiącrazyćwiczoneruchydotejkonkretnej

sytuacji?Doświadczonytenisistaodpowie,żewszystkieteczynnościwykonuje

jednocześnie,mniejlubbardziejświadomie.

JakpodająKolbiWhishaw(2003),wedługwcześniejszychteoriiwyobrażenia

ruchuczłowiekdopasowujewumyślewydarzeniasensoryczneimotorycznetak,

abyuzyskaćpomyślnewyniki.Dlawiększościznaswydajesięoczywiste,żewłaśnie

takpostępujemy,gdytworzymyplanydziałania.Dlawielupsychologówineuro-

psychologównatomiastteoriatawymagapostulowaniaistnieniatzw.homunculusa

jakoodbiorcyiinicjatorawszelkichwyobrażeń,podczasgdyodczasówbrytyjskich

empirycystówwszelkieteorieumysłuzbudowanenabazie„homunculusa”niesą

wystarczającoprzekonujące.Proponowanoszereginnychrozwiązań,zaczynając

odteoriiaferentacji,wedługktórejmózgniepotrafitworzyćniczego,lecztylko

przetwarzaiodtwarzainformacje,któredocierajądoniegozeświatapoprzezna-

rządyzmysłów.Wreakcjinaewidentnebrakitejteoriipowstaładrugateoria–

teoriaeferentacji,którautrzymuje,żekinestezjawynikazpoczuciaaktywności

układunerwowegowtrakciewykonywaniaruchu.Niemniejjednakżadnaztych

dwóchteoriiniewytłumaczy,jakidlaczegotenisistawtraciewykonywaniaza-

planowanegoruchupotrafinatychmiastzmienićkurswodpowiedzinazmieniony

przezwiatrtorlotupiłki.Najogólniejrzeczujmując,zarównoteoriaaferentacji,

jakieferentacjizakładamyśleniealgorytmiczne,niepotrafizaśwytłumaczyć

myśleniaheurystycznego.

Wedługalternatywnejteoriipowtórnejaferentacji(Kolb,Whishaw2003)mózg

wchwiliinicjowaniaruchutworzyobrazzamierzonegoruchu,którytkwiwpa-

mięciprospektywnej.Wmiaręjakrozwijasięruchitoczysięwydarzenie,tworzy

sięwpamięcikrótkotrwałejśladtego,corzeczywiściesięstało.Takwięcmózg

porównujetreścipamięciprospektywnejzpamięciąkrótkotrwałąiwprzypadku

wystąpieniarozbieżnościwprowadzastosownekorekty.Teoriatawchwiliobecnej

Brak wyników

Neuropsychologia kliniczna. Urazy mózgu, t. 2

Treść książki

Znajdź bibliotekę blisko siebie, i uzyskaj dostęp do ebooka w systemie IBUK Libra