Treść książki

Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
ROZDZIAŁ1.SPECYFIKAZABURZEŃROZWOJUUDZIECI
dzieży.DziałIX„Zaburzeniazachowaniawdzieciństwieiadolescencji”(308Behavior
DisordersofChildhoodandAdolescence)zawierałsześćzaburzeńcharakterystycznych
dlategookresu:
308.0Hiperkinetycznareakcja/zaburzeniewdzieciństwielubadolescencji(Hyperkinetic
reactionofchildhoodoradolescence);
308.1Reakcjawycofywaniawdzieciństwielubadolescencji(Withdrawingreactionof
childhoodoradolescence);
308.2Nadwrażliwośćwdzieciństwielubadolescencji(Overanxiousreactionofchild-
hoodoradolescence);
308.3Reakcjaucieczkowawdzieciństwielubadolescencji(Runawayreactionofchild-
hoodoradolescence);
308.4Niezsocjalizowanaagresjawdzieciństwielubadolescencji(Unsocializedaggres-
sivereactionofchildhoodoradolescence);
308.5Reakcja/zaburzeniewdzieciństwielubadolescencji(Groupdelinquentreaction
ofchildhoodoradolescence);
308.9Innereakcje/zaburzeniawdzieciństwielubadolescencji(Otherreactionofchild-
hoodoradolescence)(APA,1968).
Wprowadzającyopisdotyczącykategorii„Zaburzeniazachowaniawdzieciństwie
iadolescencji”określał,żejestonazarezerwowanadlazaburzeńwystępującychwdzie-
ciństwieiadolescencji,któresątrwalsze,bardziejstabilneiodpornenawpływyniż
problemysytuacyjne,leczmniejtrwałeniżpsychozy,nerwiceizaburzeniaosobowości.
Tawzględnastabilnośćwynikazdużejuencjizachowańcechującychtenokresonto-
genezy(tamże).
Nadalutrzymany,choćwrozszerzonejwersji,zostałdziałVII„Symptomyspecycz-
ne”(306SpecialSymptoms)niemalcałkowiciepokrywającysięzklasykacjąICD-8:
306.0Zaburzeniamowy(Speechdisturbance);
306.1Specycznezaburzenieuczeniasię(Speciclearningdisturbance);
306.2Tiki(Tic);
306.3Innezaburzeniapsychomotoryczne(Otherpsychomotordisorders);
306.4Zaburzeniasnu(Disorderofsleep);
306.5Zaburzeniaodżywiania(Feedingdisturbance);
306.6Enurezja,mimowolneoddawaniemoczu(Enuresis);
306.7Nietrzymaniekału(Encopresis);
306.8Bólgłowy(Cephalalgia);
306.9Innesymptomyspecjalne(Otherspecialsymptom)(APA,1968).
PraktykaklinicznawykazałasłabestronyobuedycjiDSM,przedewszystkimopisy
poszczególnychjednosteknozologicznychmiałycharakternarracyjnyistawianienaich
podstawiediagnozyobarczonebyłodużymbłędemsubiektywizmu.Ztegopowoduprzy
opracowywaniuDSM-III(APA,1980)wprowadzonoradykalnezmiany,określająckon-
kretnieprocedurystawianiadiagnozy,np.to,ileobjawówzdanejkategoriikoniecznych
jestdostwierdzeniazaburzenia(MayesiHorwitz,2005).WDSM-IIIopisano265za-
burzeń,wzorującsięnamodeludiagnozycechującympodejściemedyczne.Psychiatria
przekształciłasięzdyscypliny,gdziediagnozaodgrywałamarginalnąrolę,wdziałmedy-
30
cyny,wktórymstałasięfundamentempracyklinicznej.Klasykacjaokreśliłakategorie