Treść książki

Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
RozdziałI.Zasadyodpowiedzialnościkarnej
Art.11
52.Jeżelimiędzyfragmentamidziałalnościsprawcynwykrojonymi”przezznamionaczynno-
ścisprawczejróżnychtypówczynuzabronionegoniezachodziconajmniejidentyczność
częściowa,tofragmentytewolnoinależypołączyćwjedenczyn,iwkonsekwencjiwje-
denczynzabroniony,tylkowówczas,gdyistniejekutemustosownapodstawaprawna.
Sprawaprzedstawiasięanalogicznierównieżwtychprzypadkach,wktórychsprawca
urzeczywistniwięcejniżrazznamięczynnościsprawczejtegosamegotypuczynuzabro-
nionego(zob.J.Majewski,„Tensamczyn”...,s.57-58orazpodanetamprzykłady).
53.Wdoktrynieiorzecznictwie,możezwłaszczaorzecznictwie,nadalsilne,choćzupeł-
nienieuzasadnionejestprzywiązaniedokategorii„naturalnejjednościczynu”
(zob.np.wyrokSAwKrakowiez22.06.2006r.,IIAKa89/06,KZS2006/7-8,poz.103,
gdzieużytonastępującejfiguryretorycznej:n...czynprzestępczyjestbytemwsensieon-
tologicznym,zamkniętącałością...”).Karniścipodatninaniewszczegółachsięróżnią-
jedniuważają,żeistotnymczywręczdecydującymwyznacznikiemjednościczynujestin-
tegralnośćmotywacjilubcelusprawcy(zob.np.wyrokSNz6.06.2003r.,IIIKKN349/01,
OSNwSK2003/1,poz.1250),inni-żeintegralnośćplanudziałaniasprawcy(zob.np.wy-
rokSAwKrakowiez7.08.1997r.,IIAKa143/97,KZS1997/8,poz.31),jeszczeinnizaś-że
integralnośćimpulsu(aktu)woli(zob.np.wyrokSAwŁodziz7.03.2002r.,IIAKa22/02,
Prok.iPr.2004/3,poz.20;wyrokSNz6.06.2003r.,IIIKKN349/01,OSNwSK2003/1,
poz.1250)czyteżintegralnośćzamiaru(zob.np.wyrokSAwŁodziz20.02.2002r.,
IIAKa266/01,Prok.iPr.2004/3,poz.21).Przyczymnierzadkowymienionekryteria
bywająstosowanezamiennielubłącznie,wróżnychkombinacjach(zob.np.wyrokSA
wKatowicachz5.01.2011r.,IIAKa382/10,OSAKa2011/2,poz.6).Wszystkichichłączy
jednakprzekonanie,żeużytywwymienionychprzepisachterminnczyn”odsyładoja-
kichśnaturalnieustalonych,nprzedprawnych”lubnpozaprawnych”wielkości.Podrządem
Kodeksukarnegoz1969r.zwolennicykategoriinnaturalnejjednościczynu”mieliłatwiej-
szezadanie.Pytaniojejnormatywneumocowanie,wskazywalinaart.10§1k.k.z1969r.
(funkcjonalnyodpowiednikdzisiejszegoart.11§1k.k.)iużytewnimokreślenienjeden
czyn”
,dowodząc,żejeżelinustawanieprecyzujebliżej,ojaki»jedenczyn«chodzi”
,tonlege
nondistinguentechodzićmożeowszelkąjednośćczynu,tzn.jednośćzarównowznacze-
niunaturalnym,jakiprawnym”(taknp.J.Śliwowski,Prawokarne,Warszawa1979,s.250).
Dziś,pozastąpieniuwieloznacznegowyrażenianjedenczyn”jednoznacznymokreśleniem
ntensamczyn”
,ówargument-jedynyniespekulatywny-utracili.Przywiązanieniektórych
donnaturalnejjednościczynu”jestjednaktakwielkie,żeprzechodządoporządkunad
zmianąipróbująwydobyćzart.11§1k.k.coś,czegoponadwszelkąwątpliwośćtamnie
ma.DobrymtegoprzykłademmożebyćwyrokSAwLubliniez1.04.2004r.,IIAKa371/03
(Prok.iPr.2005/1,poz.13),wktórymdecyzjęozastosowaniuart.11§1k.k.,skądinąd
trafnąwrozstrzyganymstaniefaktycznym,uzasadnionownastępującysposób:nZtreści
[...]art.11§1k.k.jednoznacznie[...]wynika,żezachowaniesiębędącezewnętrznym
przejawemjednegoimpulsustanowitylkojedenczyn[...].Stądteż,skorotoprzedmio-
towedziałanieoskarżonychbyłojednym,wznaczeniuhistorycznym,naturalnymczy-
nem,toteżwinnobyćonowłaśniewtensposóbkwalifikowane”
.Sądwywiódłtuzart.11
§1k.k.regułęnintegralnośćimpulsu(aktu)woli-jedenczyn”
,mimożewwarstwiese-
mantycznejtegoprzepisuniemaniczego,cobymiałolubchociażbymogłowskazywać,
żeówprzepisistotnierzeczonąregułękoduje.(Wartododać,żezacytowanywywódSądu
ApelacyjnegowLubliniepowtórzyłprawieinextensoSądApelacyjnywKatowicachwwy-
JarosławMajewski
111