Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
świadomości–nieautora,zktórymjestwiązane.Ostateczniezate
naszePopioły,Bemapamięciżałobnyrapsod,czyOgniemimieczem
odpowiadamywznacznymstopniusami,boznaszychpojęć,wyob-
rażeń,wiedzyijejbraku,opcji,atakżeuprzedzeńiprzesądówpowstała
ichkonkretyzacja,awięcpostaćjedynajakajestobecnawnaszej
świadomości,dostępnanaszymrozważaniomiocenom.Tymczasem
wszystkotozwykleskładamynarachunekautora-twórcy,azprzeświad-
czeniemobezproblemowejobiektywnościodczytańrozstajemysię
zwykledopierowówczas,gdychodziokogośinnego,czyjeodczytanie
utworupoświadczoneod-tworzeniem,czyprzetworzeniemnamnie
odpowiada.Wtedywinienjestnp.aktordeklamującyNorwidowski
rapsod,reżyserproponującyswojąwizjęsensówutworuwcześniejjuż
zadomowionychwzbiorowejwyobraźni.PopiołyAndrzejaWajdy,
OgniemimieczemJerzegoHoffmana–którybardziejsprzeniewierzył
sięautorskiemuprzesłaniu,którazdradajakoistotnietwórczaiwartoś-
ciowa,czynowesensyiwartościproponująca,możebyćprzez
współodbiorcówodpuszczonaizaaprobowana?
Czypoprzezbłędyisubiektywizmmożnazbliżaćsiędobardziej
obiektywnegopoznaniadziełaiprawd,któreprzecieżoferujeniejako
przepuszczoneprzezfiltrmożliwościidyspozycjiodbiorcy.Pamięć
orelatywizmiewszelkiegoczłowieczegopoznanianieoznaczawszakże
rezygnacjizdążeniadoprawdy,niewiarywjejistnienie.Alternatywąjest
totalnybezsenswszelkiegoistnienia,kiedynawetmówienieotym
stanowipułapkęlogiczną,skorowszystkoniemasensu.
1.2.Dziełoliterackiewkomunikacji
Sytuacjakomunikacyjnazakłada,żektoś–komuś–cośoczymś
–wjakimścelu–pragniezakomunikowaćiwzwiązkuztymposługuje
siękodeminformacyjnym,jakmniema,wspólnymjemuipartnerowi,
formułującwnimodpowiednikomunikat.Będzienimnp.wypowiedź
wewspólnymjęzykunaturalnym,którymwładajązarównonadawca
komunikatu,jakijegoodbiorcarzeczywistyinaoczniedanylubtylko
przewidywany,gdywypowiedziąjestnp.utwórliteracki.
Stałymelementemsytuacjikomunikacyjnejiwarunkiemjejzaist-
nieniajestwięc,ujmującrzeczschematycznie:
N(nadawca)–K(komunikat)–O(odbiorca)
15
