Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
***
–WalczakdałcitędziewczynęzNowegoPortu–rzucił
odwejściadoBalickiego,któryprzeżuwałwłaśniekęs
kanapki.–Ruszaszztymodrazu?
–Nie.–Policjantmlasnąłwodpowiedziiupiłkilkałyków
kawy,niemiłosiernieprzytymsiorbiąc.–Iniebardzo
mamnatoochotę.
–Dlaczego?
SławomirBalickiwgryzłsięwkanapkęiwychyliłsię
wtyłnaswoimkrześle.Okruszkirozsypałysięnajego
swetrzejakgruboziarnistyłupież.Sokółspojrzałnato
zodraząiskrzywiłsięlekko.
–Niemamczasunatakiepierdoły–wybełkotał
zpełnymiustamiBalicki.–Mamjeszczenierozwiązaną
sprawęzwłokzMariackiej,aleidęozakład,żetomąż
zapierdoliłtęlampucerę.
Edwardmruknąłpodnosemcośniezrozumiałego,
aBalickiwyprostowałsięnagle,otrzepałokruszkiztorsu
inachyliłwjegokierunku.
–Ty,amożewziąłbyśtęsprawę,co?–zapytał.
–Trochęjużprzyniejchodziłeś.
–Starymijejnieda–odparłSokulskiipociągnął
nosem.
–Kurwa.Dalejsięboczyzatęprzeklętąwpadkę
zzeszłegoroku?
–Natowygląda–powiedziałwzamyśleniuEdward,
poczymotworzyłswójnotesidodał:–Marczaktwierdzi,
żetomożebyćjakiśseryjny.
–Seryjny?–zdziwiłsięBalickiimachnąłodniechcenia
dłonią.–Unasniemaseryjnych.Ktośwyjebałtęmałą
domorza,boniebyłamujużdoniczegopotrzebna.Aten
twójMarczaktoteżkawałniezłegopojeba.Zadużo
książek,zadużofilmów,azamałodupczenia.
–Samniewiem–odparłmarkotnieSokulski.
