Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
zdawałsięmierzyćdługośćkroku,którymiałwykonać,dla
doścignięciakonia,irzuciłsięnańjednymskokiem.
Widzącgowydobywającegosięzklatki,Jowialny,naglesię
umknąwszy,przyparłbokiemdrzwiotwierającesięzewnątrz
dośrodka...icisnąłjecałemisiłami,jakgdybyjechciałwyłamać.
Śmierćwspięłasięgwałtowniedoskoku.Szybkajakstrzała,głęboko
przejęłaJowialnemugardło,chwyciłasięgołapami,isweszpony
zatopiłamurazemwpiersiiwbrzuch,trzymającgoprzypartego
dodrzwi.
Oparłszysięwłuknatylnychłapach,otworzyłamużyłęgardłową,
strumieńkrwiwytrysnąłzpodzębówŚmierci,aostrepazuryzorały
ażdokościżywemięsodrgającejofiary...którejzduszonerżeniebyło
przerażające.
Naglerozległysięsłowa:
–Jowialny...niedajsię...jatujestem...niedajsię...
ByłtogłosDagoberta,którywszelkiemisposobamiusiłował
wrozpaczywywalićdrzwi,zaktóremitoczyłasiętakrwawawalka.
–Jowialny–wołałznowużołnierz–jestemtu...ratunku...
Natenprzyjacielski,takznanygłos,konikpróbowałjeszcze
zwrócićgłowęwstronę,skądsłyszałgłosswegopana,odpowiedział
mużałosnemrżeniem,iszamocącsiępodmorderczemirazamirysia,
upadłnakolana,potemnabok...tak,iżgrzbietikarkodrzwisię
oparłszy,otworzyćichniedozwoliły.
Wtedyjużwszystkosięskończyło.
Ryśprzyłożyłsięjakdługi,brzuchemmakoniu,szarpiąc
goprzedniemiitylnemiłapami.
–Ratunku...ratunkudlamegokonia!–wołałDagobert,napróżno
usiłującwyłamaćzamek,potemkrzyczałwzapalczywości:
–Niemaktobroni...czyniemabroni...?
–Strzeżsię...–krzyczałpogromcazwierząt.
Ipokazałsięwdymnikuśpichrza,wychodzącymnadziedziniec.
–Niewchodź,bozginiesz...mójryśwściekłsię...
–Alemójkoń...mójkoń!–krzyczałprzeraźliwieDagobert.
–Wyszedłwnocyzeswejstajni;wszedłdoszopydrzwi
popchnąwszy;najegowidokryśpołamałklatkęirzuciłsięnaniego...
Leczodpowieszzanieszczęścia,jakiestądmogąwyniknąć–dodał
pogromcazwierząt,odgrażającymtonem–bojatylkozwielkiem
niebezpieczeństwemdlażyciabędęmógłgozapędzićznowudoklatki.
–Alemójkoń...Ratujmegokonia...–wołałDagobert,błagając
zrozpaczy,gdyżprawdziwielubiłtobiedniezwierzę,utrataktórego,
