Treść książki

Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
L.C.Evans,Równania
Ż
niczkowecz
ą
stkowe,Warszawa2008
ISBN978-83-01-15627-5,©byWNPWN2002
56
2.Czteryważnerównanialiniowe
Ponieważu+tvAdlakażdegot,więcfunkcjajednejzmienneji(·)maminimum
wzerze,azatem
i,(0)=0
,=
dt,
d
oilepochodnaistnieje.Mamyjednak
i(t)=
U
1
2
|Du+tDv|2(u+tv)fdx
=
U
1
2
|Du|2+tDu·Dv+
t2
2
|Dv|2(u+tv)fdx.
Stądoczywiście
0=i,(0)=
U
Du·Dvvfdx=
U
(∆uf)vdx.
TatożsamośćzachodzidlakażdejfunkcjivC
c(U),awięc∆u=fwU.
Π
ZasadaDirichletatoprzykładzastosowaniarachunkuwariacyjnegodorównania
Laplace’a.Więcejnatentematwrozdziale8.
2.3.RÓWNANIEPRZEWODNICTWA
CIEPLNEGO
Zajmiemysięterazrównaniemprzewodnictwacieplnego
(1)
ut∆u=0
iniejednorodnymrównaniemprzewodnictwacieplnego
(2)
ut∆u=f,
uzupełniającjeodpowiednimiwarunkamipoczątkowymiibrzegowymi.Zakładamy,że
t>0ixU,gdzieURnjestzbioremotwartym.Niewiadomąjestfunkcjau:
U×[0,)R,u=u(x,t),alaplasjanobliczamywzględemzmiennychprze-
¯
strzennychx=(x1,...,xn):∆u=xu=Σ
n
i=1ux
ixi.Wrównaniu(2)funkcja
f:U×[0,)Rjestdana.
Prowadzićnasbędziezasada,żekażdetwierdzenieofunkcjachharmonicznychma
swój(naogółbardziejskomplikowany)odpowiednik,dotyczącyrozwiązańrównania
przewodnictwacieplnego.Wzwiązkuztymprzebiegnaszejdyskusjibędziezbliżony
doomówieniateoriirównaniaLaplace’a.
Interpretacjafizyczna.Równanieprzewodnictwacieplnego,zwanetakżerówna-
niemdyfuzji,wtypowychzastosowaniachopisuje,wjakisposóbzmieniasięwczasie
gęstośćupewnejwielkości,takiejjakciepło,stężeniechemiczneitp.JeśliVUjest