Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
czydziałukonstrukcyjnego).Każdazgrup,wktórychjednostkaprzezjakiśczas
uczestniczy,odciskasięnajejsystemiewartości.Indywidualnąosobowość
icharakterjednostkimożnaporównaćdowoskulubinnegomateriału,naktórym
odciskanesąkolejnepieczęcie.Systemywartościsąwięcwysocezróżnicowane.
Możnajednakodnajdywaćichwspólneelementy,np.przyjmowaneprzezjakąś
większągrupęzasady„dobrejroboty”,uczciwości,rzetelności,lojalnościitp.
HenrykSękniechętniemówiłoswoichzasadach:„Mojewartościowanie
jestchybadośćtypowedlamegopokoleniadzisiejszychczterdziesto-itrzydzies-
tolatkówzsolidnyminżynierskimwykształceniem,którzyniechcieliwyjechać
zPolski,alepróbowaliipróbująjązmienićnalepsze,niezapominającprzytym
bynajmniejowłasnyminteresieiwłasnychrodzinach”.„Uważałem,żetrzeba
ratować„Automatykę”,żetojakieśnaszewspólnedobro”.„Natyle,nailejest
toekonomicznieuzasadnione,starałemsięzapewnićludziompracę”.„Nie
znoszędziałańpozornych,napokaz,mieliśmyichażnadtowPRL-u.Cenię
solidnośćikonkretne,wymiernewpieniądzuwynikipracy”.
Drugągrupęczynnikówwarunkującychdecyzjeidziałaniazarządzających
tworzyichwiedzaiumiejętnościwdziedziniezarządzania.Wciąguostatniego
stuleciawiedzatanarastałaikumulowałasięwświadomościkilkupokoleń
menedżerów.Kolejne„szkoły”i„kierunki”wnauceipraktycezarządzania
wnosiłynoweelementy.Trzebajednakpamiętać,żezwiązekmiędzyteorią
ipraktykąpoleganawzajemnymoddziaływaniuiżetopraktykajestwtym
duecieelementemsilniejszym,bardziejaktywnym.Stosunkoworzadkobowiem
teoriazarządzaniawyprzedzałapraktykęinarzucałajejnowatorskierozwiązania.
Najczęściejteoriakomentowała,analizowała,uogólniałaipopularyzowała
najlepszewdanymokresie(wkonkretnymukładziewarunków)rozwiązania
praktyczne.Następowałowięccorazpowszechniejszeichzastosowanie.Roz-
wiązaniatenigdysięwpełniniezdezaktualizowały.Mieliśmyraczejdo
czynieniazprocesem„nawarstwiania”siękolejnychrozwiązańinarzędzi,
a„skrzynkanarzędziowa”zarządzającychstawałasięcorazbogatsza,coraz
bardziejzróżnicowana,stwarzającmożliwościsięgnięciaponarzędzieod-
powiedniedozamierzeńiwarunkówichrealizacji.(Otymwłaśnietraktuje
ostatnirozdziałksiążki.)
3.CHARAKTERYSTYKAZARZĄDZANIA
PeterDrucker,amerykańskiklasykteoriiorganizacjiizarządzania,wjednej
zeswoichprac(Drucker,1988,s.75–76)wyróżniasiedempodstawowychcech
charakteryzującychzarządzanie,któreprzedstawiamyponiżej.
1.Zarządzaniedotyczyprzedewszystkimludzi.Jegocelemjesttakie
współdziałaniewieluosób,którepozwalazneutralizowaćsłabościorazma-
ksymalniewykorzystaćtalentyisilnestronyuczestników.Ludziesąnajważniej-
szymzasobemorganizacji.
Nietrudnozorientowaćsię,żeniemalcałyswójczas(zwyjątkiemkilku
chwilrefleksji)Sękpoświęciłkontaktommiędzyludzkim.Celemtychkontaktów
62
