Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
mówiąctoBrocancie;wiadomobyłonacałemprzedmieściuśw.
Jakóba,żepanJustynkochasięwpannieMinie.
–MówdalejBrocanto.Comujeszczepowiedziałaś?
–Powiedziałammu,żegotapanienkakocha,żebyłzamiar
zaślubin,ależespełzłnaniczem,wskutekotrzymania
niespodziewanychpieniędzy.
–Ktocitopowiedział?
–Acóż,panieSalvatorze;dziesiątkażołędnaoznaczapieniądze,
aósemkawinnazamiarniedoszły.
–Ktocitopowiedział,Brocanto?nalegałSalvator,niecierpliwiąc
sięcorazbardziej.
–Poczciwyproboszcz,panieSalvatorze...poczciwyproboszcz
obiałychwłosach,któryzpewnościąnieskłamał.Mówił
onwgromadziewypytującychgoludzi:„Iktobytopomyślał,
żetemarnedwadzieściatysięcyfranków”...Niewiem,czymówił
dwanaście,czydziesięć.
–Mniejszaoto!
–„Iktobypomyślał,mówiłdobryproboszcz,żetemarnedwanaście
tysięcyfranków,któreprzywiozłem,sprawiącałetonieszczęście”.
–Dobrze,Brocanto.Apotem,comujeszczemówiłaś?
–Powiedziałam,żepannęMinęporwałmłodybrunet.
–Zkądtowiesz?
–Byłtamniżnikwinny,panieSalvatorze,aniżnikwinny...
–Zkądwiesz,żetępannęporwano?powtórzyłSalvatoruderzając
nogą.
–Widziałamją,panie.
–Jakto,widziałaśją?
–Jakpanawidzę,panieSalvatorze.
–Agdzie?
–NaplacuMaubert.
–TywidziałaśMinęnaplacuMaubert?
–Tejnocy,panieSalvatorze,tejnocy...Przeszłamprzezulicę
Galande,wchodzęnaplacMaubert,awtempędzikaretajakbyjąkto
gonił;szybasięspuszczaisłyszękrzyk:„Ratujcie,ratujcie!porywają
mnie!”ipięknapłowagłówkawychylasięzadrzwiczki.Jednocześnie
ukazujesiędrugagłowa,młodegobrunetazwąsami...Onwciągawtył
tę,którakrzyczałaispuszczaszybę,aledziewicamiałaczasopuścić
szybę.
–Atenlist?
–DoręczyłampanuJustynowi.
