Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Rozdział1.Kształtowaniesiędyscypliny–głównenurtypolskiejpedagogikispołecznej...
29
Wroczyńskiego),zdrugiejstrony,zewzględunazakresizasięgwpływu,rozróżnia
środowiskosubiektywneiobiektywne(zgodniezRadlińską),ostateczniewskazując,
iżpedagogikęspołecznąinteresujebardziejobiektywistyczneujmowanieśrodowiska
(ibidem,s.41).Wkontekścietakrozumianegośrodowiskaautorwyróżniłkręgi
środowiskowe,mówiąc,iż,zjednejstrony,sątoskupiskaterytorialne(wieś,osada,
miasto),zdrugiejzaśsątokręginieterytorialnepowstającenazasadziestyczności
społecznychinagruncieokreślonegorodzajuinstytucji(rodzina,szkoła,zakład
pracy)(ibidem,s.41).Wdużymontologicznymzwiązkuzkoncepcjąśrodowiska
pozostajeprzyjmowanaprzezautorawizjasiłspołecznych.Źródłowonawiązując
równieżdorozstrzygnięćRadlińskiej,autorwyróżniłsiłyjednostkoweizbiorowe
(ibidem,s.46).
Ramka1.2.SpecyfikaujęciapedagogikispołecznejprzezAleksandraKamińskiego
Przedstawionytusposóbrozumieniaczłowieka,środowiskaorazsiłspołecznychkonsekwentnie
określaprzyjętąprzezautorakoncepcjęwychowania.Wychowaniebowiem,wedługAleksandra
Kamińskiego,jestprocesemdługotrwałym,uwarunkowanymśrodowiskowo,procesemnastawionym
naprzekształcaniezastanejrzeczywistościspołecznej,wktórymważnąrolęodgrywazakres
wykorzystywanych(spożytkowanych)siłspołecznychśrodowiska.Autorpiszeoswoimrozumieniu
wychowania:„Gdybyśmyrozróżnilitrzytypywychowania:
•kontaktmiędzywychowawcąawychowankiemopartynawzajemnym,indywidualnymstosunku
wychowawczym–wychowawca–wychowanek;
•wychowaniezespołowewgrupietakzaktywizowanejwychowawczo,iżnadrespektowaniemnorm
moralno-społecznychczuwanietylkowychowawca,aletakżezespół,któregoczłonkowie
wyrażająopinie;
•wychowaniewtokuulepszaniaśrodowiskasiłamiludzitegośrodowiska.Towłaśnietentrzecityp
wychowaniajestpreferowanyprzezpedagogikęspołeczną”(ibidem,s.37–38).
ZatemwizjapedagogikispołecznejKamińskiegonapoziomiezałożeńteoretycznych,wyraźnie
przyjmującarozstrzygnięciaRadlińskiej,jednoznacznieszławkierunkupraktycznegoiprakseologicznego
rozumieniatejdyscypliny.Jejdziałaniaszczególniemiałysięwiązaćzsytuacjamizagrożeniarozwoju
człowiekaimiałybyćnanieodpowiedzią.Kamińskipisał:„Głównykierunekdociekańpedagogiki
społecznejjesttowysiłekzmierzającydookreśleniastanurzeczywistegojednostek,grup,instytucji
społecznychwichuwarunkowaniachśrodowiskowychorazpróbuchwyceniaspołeczno-wychowawczych
możliwościmelioracyjnychwzachowaniachludzkichiwfunkcjonowaniuinstytucji,przezwskazaniesił
społecznychiwzorcówmogącychowąmelioracjeurzeczywistniać”(ibidem,s.75).Ztakpojętąwizją
wychowaniaiostateczniewizjąpedagogikispołecznejautorwiązałtakiepojęciajak:diagnozaspołeczna,
kompensacjaspołeczna,opiekaipomoc.Dwomazaśdziedzinamidziałańpraktycznych,przezktóre
wymienionedziałaniamająbyćrealizowane,są:pracasocjalnaorazpracakulturalna.
1.3.Odwychowaniapozaszkolnegodoedukacjipermanentnej
–pedagogikaspołecznawpoglądachRyszardaWroczyńskiego
DwanaścielatpośmierciHelenyRadlińskiejukazałasiępracaRyszardaWroczyń-
skiegoWprowadzeniedopedagogikispołecznej(1966).Książkataotwierałanowy
rozdziałwrozwojupolskiejpedagogikispołecznej,któraukazywałasięwzupełnie
nowymkontekściespołeczno-politycznymiwpewnymsensienowymkontekście
