Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
48
CzęśćI.Debataodyscyplinie,jejzmiennościiparadygmacie(tach)
enklawbiedy,np.weWłocławku,Ornecie,Grudziądzu,WałbrzychuiŁodzi
(Kobietyiichrodzinywosiedlachbyłychpegeerów,2004;Lokalnestrategie
przeciwdziałaniabezrobociuibiedzie,2001).
Naszapolskaieuropejskapolitykaspołeczna,edukacyjnaorazsocjalnamoże
racjonalniezłagodzićiuruchomićmechanizmy„przekraczania”kolejnychkręgów
kulturowychtak,abyzłagodzićmechanizmymarginalizacjiorazspołecznego
iindywidualnegowykluczenia.
2.4.Aktualnezadaniapedagogikispołecznej
Strategią–głównieprzezedukacyjneśrodki–winnostaćsięzałożenie,abymłode
pokoleniaprzygotowaćdo„wyjścia”zeswychukładówlokalnych.Tezatajest
wopozycjidofundamentalnegozałożeniapedagogikispołecznej,tj.„przekształ-
caniawłasnegośrodowiskasiłamitegośrodowiska”(terminRadlińskiej),ale
obecnienależyjązrewidować,rozszerzającnapozalokalneukładywspółczesnego
życia.StądteżnadalobowiązujenaswyzwanienaXXIw.,iżedukacjato
instrument„przekraczaniagranic”iwskazanychuprzedniobarier.
Pedagogspołecznymożemiećtegoświadomośćlubnie.Obszaryryzykasą
unasażnadtowidoczne.Widzimyjechoćbywobszarzetzw.syndromu3B:
bezrobocie,bieda,bezdomność(Kawula,2002,s.90).Ryzykodotyczywielu
marginalizowanychgrup,niesąonewstanieplanowaćswejprzyszłości,żyją
wpermanentnejniepewności–„nadzisiajinajutro”.Strategiąichpedagogicznego
wsparciaipomocniczościjestdanieimnadzieiiodrodzenia,poczuciasensużycia.
Ludziewykluczenispołecznieniemająbowiemwsobiesiły,którąjestnadzieja
lubzamiarpodjęciadziałań.Głównąperspektywąichżyciajestjedynieprzetrwanie,
anierozwójirewitalizacjadrzemiącychpotencjałów.
Polskimrodzinomzobszarupodwyższonegoryzykanależysięprzede
wszystkimwsparciepsychiczne,odnawiająceimsensżyciaiprzywracające
nadziejęnaprzetrwanietrudnegoetapuegzystencjalnegoorazpobudzająceich
wewnętrznesiływyjściazeswoistejzapaści.Sątoprzypadkimatekbezdomnych,
ofiarprzemocywrodzinie,bezrobotnych,rodzinwielodzietnych,osóbterminalnie
chorychitp.Wtychprzypadkachniezbędnajestpomociwsparciedoraźne,
aniekiedyterapiapsychofizyczna.Czynićtowinnygłówniecentrapomocy
rodzinieiporadniespecjalistyczne.Dopierowdłuższejperspektywieczasowej
możliwejestichsamodzielnefunkcjonowanie.Tentyprodzinryzykawymaganie
tylko„podaniaręki”,aleczęstorównież„nakarmieniarybą”.Głostychosóbjest
zbytsłaby,abygousłyszećwprzestrzenispołecznej.Natomiastrodzinyzobszaru
większegoryzyka(np.rodzinychroniczniebezrobotne,osobygrupowozwolnione
zpracy,rodzinywielodzietne,niektórezwiązkikohabitanckieitd.),wymagają
takiegowsparciaipomocniczości,którychcelembędzieusamodzielnienie–„życie
naswójrachunek”,„odbiciasięoddna”.Jesttoniejakostrategiażyciaakcentująca
rozwój,aniestrategiaprzetrwania,egzystencjiwłasnejirodzinnej.
