Treść książki

Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
50
1.KRZYWEBÉZIERA
Natejpodstawiemożnawyprowadzićwzory(1.14)i(1.15).Otrzymanywzórmoże
byćrównieżpodstawąalgorytmuprzejciaodreprezentacjiBézieradoreprezenta-
cjikrzywejwbaziepotęgowej.Ewentualnekorzyciztakiegoprzejcia(wpostaci
możliwocizastosowaniadoobliczaniapunktówkrzywejschematuHornera,tań-
szegoniżmetodaopisanawp.1.9.1)jednakznikome,askutkibłędówzaokrąg-
leńwpostacizaburzeńkształtukrzywejczyniąrzecznieopłacalną.
1080ŁączeniekrzywychBéziera
Wektorypochodnychdorzędukwpunkciepoczątkowymlubkońcowymkrzy-
wejokreloneprzezk+1pierwszychalboostatnichpunktówkontrolnych.
StądizpodziałukrzywejprzezalgorytmdeCasteljaumożemyotrzymaćwarunki
ciągłocipochodnychrzędu17...7kkrzywejzłożonejzdwóchpołączonychkrzy-
wychBézierastopniank(wskróciepowiemy:połączonychzciągłociąCk).
Wtymcelurozważmykrzywą!stopnianialgorytmdeCasteljau,prowadzący
dopodziałutejkrzywejnałukiIir.PrzemieszczeniepunktówI07...7In1k11
orazrk+17...7rnniezmieniapochodnychrzędu17...7kwewspólnympunk-
cie(uwaga:zachowujemyparametrkrzywejwyjciowej).Poodrzuceniutych
I0
a
In1r0
:
b
rn
Rysunek1.16.PołączeniekrzywychzciągłociąC2
I0
a
In1r0
:
b
rn
Rysunek1.17.PołączeniekrzywychzciągłociąC3