Treść książki

Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
50Rozdział4Receptory:budowaifunkcja
biologicznego.Procesten,nazywanyjesttransdukcjąsyg-
nałuijestopisanybardziejszczegółowowrozdziale5.
Ważnącechątegoprocesujestwzmocnieniesygnału.Ozna-
czato,żestosunkowoniewielkaliczbacząsteczekneuroprze-
kaźnikamożemiećniezwykleistotnywpływnaprzemiany
chemicznezachodzącewkomórce.Wtymrozdzialesku-
piliśmysięnastrukturzeróżnychreceptoróworazproce
-
sieichaktywacji,atakżepowstawaniuszlakusygnałowego
wkomórce.
Istniejątrzygłównetypy(lubrodziny)receptorówbłono-
wych:
receptorykanałówjonowych,
receptorysprzężonezbiałkiemG,
receptoryzwiązanezkinazą.
Omówimyjekolejnowpodrozdziałach4.6-4.8.
PODSUMOWANIE
Większośćreceptorówtobiałkazwiązanezbłonąkomórkową,
zawierającezewnętrznemiejscewiążącedlahormonówlubneuro-
przekaźników.Przyłączenieprzekaźnikapowodujeindukowane
dopasowanie,którezmieniakonformacjęreceptora.Procesten
wyzwalaszeregzdarzeń,którychefektemreakcjechemiczne
zachodzącewewnątrzkomórki.
Neuroprzekaźnikiihormonypodczaswiązaniazreceptoraminie
ulegająprzemianom.Poprzekazaniuwiadomości,opuszczają
miejscewiążącebezżadnychzmian.
Interakcje,któreprzyłączająprzekaźnikchemicznydomiejsca
wiążącego,musząbyćwystarczającosilne,abyumożliwićprzy-
jęcieinformacjichemicznej,zdrugiejstronynatylesłabe,
abypozwolićprzekaźnikowisięodłączyć.
Grupywiążącegrupamifunkcyjnymiobecnyminacząsteczce
przekaźnika,którebiorąudziałwreakcjiprzyłączeniadomiejsca
wiążącegoreceptora.
Regionywiążącefragmentamimiejscawiążącegorecepto-
ra,którezawierajągrupyfunkcyjnezdolnedotworzeniawią-
zańmiędzycząsteczkowychzgrupamiwiążącymicząsteczki
przekaźnikowej.
4.6.Receptorykanałujonowego
4.6.1.Zasadyogólne
Niektóreneuroprzekaźnikidziałająpoprzezkontrolowanie
kanałówjonowych.Czymtekanałyjonoweidlaczego
oneniezbędne?Spójrzmyponownienastrukturębłony
komórkowej.
Jakopisanowpodrozdziale1.2.1,błonakomórkowaskła-
dasięzdwóchwarstwcząsteczekfosfolipidów,ułożonych
wtakisposób,żewnętrzebłonykomórkowejjestntłuszczo-
we”
,czylimawłaściwościhydrofobowe.Takabarierautrud-
niapolarnymmolekułomlubjonomprzemieszczaniesiędo
środkalubnazewnątrzkomórki.Jednakprzechodzenietych
związkówprzezbarierębłonykomórkowejjestbardzoważne.
Przemieszczaniesięnaprzykładjonówsoduipotasuprzez
błonękomórkowąjestpotrzebnedlaprawidłowegofunkcjo-
nowaniawłókiennerwowych(Załącznik4).Wydajesię,że
jesttobardzotrudnydorozwiązaniaproblem,lecziwtym
przypadkuwszechobecnebiałkarozwiązujągo,tworząc
właśniekanałyjonowe.
Kanałyjonowetokompleksyzłożonezprzechodzących
przezbłonękomórkowąpodjednostekbiałkowych(rys.4.8).
Wewnętrzutegokompleksupowstajewolnaprzestrzeń,wy-
ściełanapolarnymiaminokwasami,któratworzyhydrofilowy
tunellubkanał.
Jonymogąprzenikaćprzezbarieręlipidowąbłonyko-
mórkowej,przemieszczającsięprzeztehydrofilowekanały
lubtunele.Jednakmusiistniećjakaśkontrolategoprocesu.
Innymisłowy,musiistniećjakiśnzamekiklucz”donbra-
my”
,którąmożnawraziepotrzebyotwieraćlubzamykać.
Przypuszczenie,żezamekpowinienbyćkontrolowanyprzez
receptorbiałkowywrażliwynazewnętrzneprzekaźniki
chemicznejestuzasadnione,itakwłaśniesiędziejewwielu
kanałachjonowych.Wrzeczywistościreceptorbiałkowy
jestintegralnączęściąkanałujonowegoistanowijednąlub
większąliczbąskładowychpodjednostekbiałkowych.Wsta-
niespoczynkukanałjonowyjestzamknięty(tzn.bramajest
zamknięta).Gdyjednakprzekaźnikchemicznywiążesię
zzewnętrznymmiejscemwiążącymreceptorabiałkowego,
komórkowa
Błona
Hydrofilowy
tunel
RYS.4.8.Strukturakanałujonowego.Pogrubioneliniepokazująhydrofilowebokikanału