Treść książki

Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
5
Receptoryitransdukcjasygnału
Wrozdziale4omówiliśmystrukturęifunkcjęreceptorów.
Wtymrozdziale,przyjrzymysiębliżej,cosiędzieje,gdy
receptorzostaniepobudzony.Interakcjareceptorazjego
przekaźnikiemchemicznymjesttylkopierwszymetapem
wzłożonymłańcuchuzdarzeń.Bierzewnimudziałkilka
wtórnychprzekaźnikówinformacji,białekorazenzymów,
któreostatecznieprowadządozmianyprocesówchemicz-
nychzachodzącychwkomórce.Zdarzeniatenazywane
przekaźnictwem(transdukcją)sygnału.Niestety,szczegó-
łowyopistychprocesówmógłbyzająćcałypodręcznik,dla-
tegowponiższymomówieniuskoncentrujemysięgłównie
naprocesachtransdukcjisygnału,którewynikajązaktywacji
receptorówsprzężonychzbiałkiemGorazaktywacjirecep-
torówkinaz.Szczególnieinteresująceszlakitransdukcji
sygnałupoaktywacjireceptorówsprzężonychzbiałkiemG,
ponieważok.30%wszystkichlekównarynkuoddziałuje
właśnieztymireceptorami.Równieinteresująceścieżki
transdukcjisygnałudlareceptorówkinaz,ponieważstano-
wiąonenowe,ekscytująceceledlanowychleków,szczególnie
zdziedzinyterapiiprzeciwnowotworowej(podrozdz.21.6.2).
Zrozumienieścieżkitransdukcjisygnałuorazjejwszyst-
kichskładowychpomagazidentyfikowaćodpowiedniecele
działanialeków.
5.1.Szlakitransdukcji
sygnałudlareceptorów
sprzężonychzbiałkiemG
ReceptorysprzężonezbiałkiemGaktywująbiałkosygna-
łowenazywanebiałkiemG.Następnieinicjujeonokaskadę
sygnalizacyjną,wktórejskładwchodząróżnerodzajeenzy-
mów.Sekwencjazdarzeńodchwilipołączeniasięligandu
(przekaźnikachemicznego)zreceptoremdokońcowejakty-
wacjiwybranegoenzymujestdośćdługa,dlategokolejno
rozważymykażdyetaptegoprocesu.
5.1.1.Interakcjakompleksu
receptor–ligandzbiałkamiG
Pierwszymetapemprocesujestprzyłączeniechemicznego
przekaźnikalubligandadoreceptora,anastępniezwiązanie
białkaGzkompleksemreceptor-ligand(rys.5.1).BiałkaG
białkamizwiązanymizbłonąkomórkową,adokładniej
znajdująsięnajejwewnętrznejpowierzchni.zbudowane
ztrzechbiałkowychpodjednostek(α,βiγ).Podjednostkaα
makieszeńwiążącą,któramożewiązaćnukleotydyguany-
lowe(stądnazwa-białkaG)iktórawstaniespoczynku
białkaGwiążeGDP(difosforanguanozyny).Znaneróż-
netypybiałekG(np.G
s
,G
i
lG
o
,G
ql11
)orazliczneichpodtypy.
SpecyficznebiałkaGrozpoznawaneprzezspecyficz-
nereceptory.Naprzykład,typG
s
jestrozpoznawanyprzez
β-adrenoreceptory,natomiastniejestrozpoznawanyprzez
α-adrenoreceptory.Jednak,wewszystkichprzypadkach,
białkoGdziałajakmolekularnynuczestniksztafety”prze-
noszącyinformacjęotrzymanązreceptoradonastępnego
celuścieżkisygnalizacyjnej.
Przyjrzymysięteraz,cotamsiędziejezeszczegółami.
Popierwsze,receptorwiążeswójneuroprzekaźniklub
hormon(rys.5.1,elem.1).Wrezultaciereceptorzmienia
kształtiodsłanianowemiejscewiążącenajegowewnętrz-
nejpowierzchni(rys.5.1,elem.2).Odsłoniętenowemiejsce
wiążącerozpoznajeteraziwiążespecyficznebiałkoG.Nale-
żypamiętać,żestrukturabłonykomórkowejjeststrukturą
płynnąidlategomogąprzezniąnprzepływać”różnebiałka).
ProceswiązaniareceptorazbiałkiemGpowodujezmianę
kształtubiałkaG,cozkoleizmieniakształtmiejscawiążą-
cegonukleotydguanylowy.Osłabiatosiływiązaniamiędzy-
cząsteczkowegoutrzymującegoGDPidlategoGDPzostaje
uwolniony(rys.5.1,elem.3).Kieszeńwiążącaniepozostaje
jednakzbytdługopusta,ponieważjejobecnykształtpozwa-
lanawiązanieGTP(trifosforanguanozyny).Wtenspo-
sóbGTPzastępujeGDP(rys.5.1,elem.4).WiązanieGTP
pociągazasobąinnązmianękonformacyjnąwbiałkuG
(rys.5.1,elem.5),któraosłabiawiązaniamiędzypodjed-
nostkamibiałkanatyle,żepodjednostkaα(zprzyłączo-
nymGTP)oddzielasięodpodjednostekβiγ(rys.5.1,
elem.6).Obydwiepodjednostkiαorazdimerβγopuszczają
receptor.
Przedodejściemligandazreceptorakompleksreceptor-
-ligandmożewięcaktywowaćwielebiałekG.Prowadzito
dowzmocnieniasygnału.
Zarównopodjednostkaα,jakidimerβγterazgotowe
douczestniczeniawdrugimetapiemechanizmusygnało-
wego.Najpierwsprawdzimy,cosiędziejezpodjednostkąα.